Israël zou er niet zijn. Geen Tel Aviv, geen Haifa, geen Jeruzalem en het land zou niet de pracht hebben die het nu heeft. Zoveel Arabieren als nu zouden er ook niet wonen. Het zou een dunbevolkte landstreek van Syrië zijn of van Jordanië misschien. Meer niet. Er zouden geen spijkerbroeken zijn en misschien niet eens computers. De wereld zou verstoken gebleven zijn van tal van uitvindingen. Maar dat is nog maar iets aan de oppervlakte.

De smaad van Zijn volk

Wat veel ingrijpender is: God zou de smaad dragen van Zijn verdwenen volk. Want wat is dat voor een onmachtige God die het volk dat Hij zelf geroepen en verkoren heeft onderweg is kwijtgeraakt?

Als de kerk zou bestaan, zou ze overgeleverd zijn aan de vergeestelijking en zou Gods boodschap verworden tot heidendom. De profeten zouden anders gelezen moeten worden, zonder Israël, en de toekomst die wij verwachten zou ontdaan zijn van de aarde.

We zouden denken dat de hemel alles is en dat de planeet aarde door God zou worden verlaten en afgestoten. Geen Jeruzalem waar God zal wonen in het midden van de aarde, geen Koning der Joden die afdaalt naar Zijn volk.

Een gapende kloof

En als we nog een koninkrijk op aarde zouden verwachten, zouden we niet weten hoe het er zou komen. God heeft immers besloten dat Israël Hem vergezellen zal op weg naar dat koninkrijk. Sommigen noemen dat een ouderwetse theologie, een mythe, maar dat is het natuurlijk niet.

De weg naar de toekomst op aarde zou opengebroken zijn, er zou een gapende kloof zijn tussen hier en daar. En is dat niet precies waar de satan op uit is en waardoor het Joodse volk vanaf het begin van haar bestaan aangevochten, vervolgd en in conflict is?

Maar gelukkig weten we dat het anders is. Israël leeft. Dankzij het geduld en de trouw van de God van Israël. En we weten dat de Heere Zijn belofte aan Abram vervullen zal: Eens zullen alle geslachten van de aarde door hem gezegend worden.