We leren in deze drie hoofdstukken hoe wij als gemeente ons moeten verhouden tot het Joodse volk. Als ik in het Israëlcentrum in Nijkerk in het karretje met tweedehands Israëlboeken neus, valt het me op, dat er heel wat boeken over de hoofstukken negen tot elf van de Romeinenbrief geschreven zijn. Het blijft voor ons allemaal belangrijk om steeds weer terug te gaan naar de Bijbeltekst. In hoofdstuk 11 lezen we, dat de gemeente geënt is op de oude stam van Israël. Paulus schrijft dat om duidelijk te maken hoe wij ons moeten gedragen. “Beroem u dan niet tegenover de takken. En als u zich beroemt: U draagt de wortel niet, maar de wortel u” (Romeinen 11:18).

Hoogmoed afleggen

We moeten ons niet beroemen. De Basisbijbel zegt: “Ga daarover niet opscheppen tegenover de andere takken.” Vanaf het begin zoekt de mens in zijn eigendunk om te zijn wat hij niet is. “U zult als God zijn”. En vanaf die tijd roept God ons op in Zijn Woord om elke vorm van hoogmoed af te leggen. Dat doet Paulus ook hier, als hij de gemeente toespreekt over de plaats van Israël.

Gods trouw aan Israël

Misschien is dat wel iets, wat God ons bij Christenen voor Israël wil leren en waar we nog verder in moeten groeien. Luisteren naar de Schrift, ons verheugen in Zijn trouw aan Israël en beseffen dat het niet onze woorden zijn waarmee we Israël troosten, en zeker niet onze opvattingen over hoe Israël moet handelen. Het doet mij elke keer pijn als ik in de media christenen hoor vertellen wat Israël moet doen. Vaak gebeurt dat op basis van Israëls politiek en zit er een theologische visie achter, die duidelijk wil maken dat Israël het niet begrepen heeft. Dat komt heel arrogant over. En dat is nu juist niet de houding die Paulus ons wil wijzen.

Deze overdenking verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!