De openhartige opperrabbijn van Zuid-Afrika, Dr. Warren Goldstein, heeft opnieuw zijn stem laten horen aan cruciale waarheden die anderen op beschamende wijze hebben genegeerd.

Hij verweet zowel paus Franciscus als de aartsbisschop van Canterbury, Justin Welby, ervan onverschillig te staan tegenover de moord op zwarte christenen in Afrika en de terroristische dreiging in Europa, terwijl ze “ronduit vijandig” stonden tegenover de pogingen van Israël om de strijd aan te binden met jihad-troepen onder leiding van Iran.

“De wereld is verwikkeld in een strijd der beschavingen, bedreigd door terrorisme en gewelddadige jihad,” zei Goldstein. “In een tijd waarin de toekomst van Europa op het spel staat, hebben de twee hoogste christelijke leiders hun meest heilige plicht om de waarden van de Bijbel te beschermen en te verdedigen, opgegeven. Hun lafheid en gebrek aan morele helderheid bedreigen de vrije wereld.”

Goldsteins scherpe beschuldigingen waren raak.

Christenen in Afrika worden al tientallen jaren op barbaarse wijze afgeslacht en vervolgd door islamisten. Twee jaar geleden merkte Open Doors, een organisatie die vervolgde christenen steunt, op: “In werkelijkheid zijn er maar heel weinig moslimlanden - of landen met een grote moslimbevolking - waar christenen intimidatie, pesterijen of geweld kunnen vermijden.”

In januari 2024 bevestigde een rapport voor Genocide Watch dat sinds 2000 62.000 christenen in Nigeria zijn vermoord door islamistische groeperingen in een voortdurende poging om het christendom uit te roeien. Daarnaast zijn meer dan 32.000 gematigde zwarte Nigeriaanse moslims en niet-gelovige individuen afgeslacht.

Volgens een rapport uit 2020 van de United States Commission on International Religious Freedom worden christenen vervolgd in Myanmar, China, Eritrea, India, Iran, Nigeria, Noord-Korea, Pakistan, Rusland, Saoedi-Arabië, Syrië en Vietnam.

Deze feiten werden in juni gerapporteerd door Peter Baum voor The Daily Blitz. Toch negeren de mainstream media deze wreedheden. Er zijn geen marsen in Westerse steden om deze landen te beschuldigen van het faciliteren van misdaden tegen de menselijkheid. Er zijn geen door NGO's geïnitieerde petities aan het Internationaal Gerechtshof (ICJ) om deze landen en groepen schuldig te verklaren aan genocide.

In plaats daarvan demoniseren de media en de Westerse elites Israël als de paria van de wereld omdat het zich verdedigt tegen deze genocidale islamisten. Deze unieke en flagrante dubbele standaard is het kenmerk van klassiek antisemitisme.

De houding van de kerkleiders is nog verbazingwekkender. De honderdduizenden slachtoffers van deze vervolging zijn hun kudde. Het doel van deze aanval is de totale vernietiging van het geloof dat zij leiden.

Toch hebben Welby en de paus niet veel meer gedaan dan af en toe hun bezorgdheid uiten. Zelfs dan weigeren ze meestal om de gebeurtenissen bij hun juiste naam te noemen - de islamitische oorlog om het christendom uit te roeien en het Westen te vernietigen.

De 10 maanden durende oorlog tegen Israël door Iran en zijn gevolmachtigden na de pogrom van 7 oktober is een cruciaal front in die aanval op de westerse beschaving. Maar zoals Goldstein zei, hebben de paus en Welby passief toegekeken terwijl Afrikaanse christenen werden “afgeslacht door jihadistische groeperingen met directe banden met Israëls vijanden in Gaza en de Westelijke Jordaanoever”.

De jihadistische ideologie, zei hij, is ook een duidelijk en aanwezig gevaar voor Europa. Als gevolg van het opengrenzenbeleid stroomden immigranten het Verenigd Koninkrijk en heel Europa binnen, velen van hen “met een gewelddadige jihad-ideologie die diep vijandig staat tegenover het christendom, de liberale democratie en de westerse waarden.”

Het resultaat is een groeiend antisemitisme, waardoor Joden in diaspora in angst leven. Maar over de ideologie die deze aanval op de beschaving voedt, hebben Welby en de paus gezwegen. In plaats daarvan hebben ze de propaganda van de islamisten overgenomen die Israël demoniseert en delegeert met leugens.

Afgelopen december beschreef de paus Israëls Gaza-oorlog ter zelfverdediging tegen genocide als “terrorisme”.

Vorige maand onderschreef Welby het advies van het ICJ dat Israëls bezetting van de “Palestijnse gebieden” illegaal was. Het advies van het hof, dat alles te danken had aan de politiek en vrijwel niets aan de wet, was volledig gebaseerd op leugens en verdraaiingen.

Toch merkte Welby op, met een passie die volledig ontbreekt wanneer hij het heeft over de afslachting van christenen in Afrika, dat Israël zich schuldig maakt aan “systematische discriminatie”; dat het “het Palestijnse volk waardigheid, vrijheid en hoop ontzegt”; en dat “het beëindigen van de bezetting een wettelijke en morele noodzaak is”.

Elk deel daarvan was een leugen. Israël houdt de betwiste “Westelijke Jordaanoever”-gebieden van Judea en Samaria niet illegaal bezet. Integendeel, de Joden zijn het enige volk dat vele malen wettelijk het recht heeft - vanaf de voorwaarden van het Mandaat van Palestina van 1922 en vervolgens door internationale wetten van zelfverdediging en wetten die het behoud toestaan van grondgebied dat nog steeds gebruikt wordt voor oorlogsdoeleinden - op wat nu Israël, de “Westelijke Jordaanoever” en Gaza is.

Waarom zijn de paus en de aartsbisschop dan geneigd tot zulke onheilige perversiteiten? De reden is deels psychologisch, deels politiek maar vooral theologisch.

Ten eerste is er de angst om de moslimwereld tegen zich in het harnas te jagen en daardoor nog meer vervolging van christenen te veroorzaken.

Ten tweede is er de geïnternaliseerde zelfkastijding die overeenkomt met westerse liberalen die zichzelf geselen voor “wit privilege”. In 2020 zei Welby dat hij zich schaamde voor de Anglicaanse houding ten opzichte van zwarte mensen en verklaarde dat de kerk “diep, institutioneel racistisch” was. De paus, een volgeling van de linkse “bevrijdingstheologie”, heeft een soortgelijke anti-westerse mentaliteit.

De diepere reden is echter theologisch. Dat werd duidelijk door de scherpste uitdaging van allemaal die Goldstein naar de aartsbisschop van Canterbury gooide.

Door de uitspraak van het ICJ te steunen dat de “Westelijke Jordaanoever” en Oost-Jeruzalem “bezet gebied” zijn waar de Joodse staat geen rechtmatige aanspraak op kan maken, zei Goldstein, verwierp Welby in feite de Bijbel - die naast theologie ook een boek met historische feiten is.

Goldstein zei dat de grenzen van Israël, die herhaaldelijk in de Torah worden aangegeven als het woord van God, de oude gebieden Judea en Samaria omvatten die, samen met Jeruzalem, ook in andere boeken van de Bijbel voorkomen als het historische koninkrijk Israël.

Goldsteins grootste uitdaging was echter niet politiek of juridisch, maar religieus. In de Bijbel is Gods belofte aan de Joden van het hele Land Israël een “eeuwige eed”, een “onvoorwaardelijk verbond”. Voor een religieuze gelovige moet dit alles overtreffen, zonder tijdslimiet.

Toch suggereerde Welby's goedkeuring van de uitspraak van het ICJ dat Israël illegaal bezet was, dat hij het woord van God niet als eeuwig bindend erkende. Was Welby daarom echt een gelovige, vroeg de rabbijn, of beschouwde hij Gods belofte slechts als een mythe?

Dat raakt de kern van Welby's onheilige houding - het diepe en blijvende probleem dat bepaalde christenen hebben met het Jodendom zelf.

Christenen die trouw zijn aan de Hebreeuwse Geschriften houden van de Joden en steunen Israël, omdat ze waarderen dat het christendom voortkomt uit het jodendom. Andere Christenen, die niet zo'n respect hebben voor de Hebreeuwse Schrift, hebben niet zo'n liefde voor de Joden.

Voor zulke christenen vertegenwoordigt de onverbiddelijke weigering van de Joden om de goddelijkheid van Jezus te accepteren een eeuwig verwijt aan de kerk voor het verwerpen van haar geestelijke ouder. Het leidt tot interne spanningen over de vraag of het christendom eigenlijk wel gerechtvaardigd kan worden.

De kern van het christelijke antizionisme is daarom de perceptie van sommige christenen dat de Joden een permanente uitdaging vormen voor het christelijke geloof zelf.

Deze christenen kunnen niet erkennen dat de moslimwereld een bedreiging vormt, omdat dat zou betekenen dat ze het slachtofferschap van de Joden door de moslims erkennen. Zulke christenen kunnen niet accepteren dat de Joden het slachtoffer zijn van een religieuze oorlog, omdat de mensen die de Joden veel erger dan de moslims tot slachtoffer maakten de christenen waren, wier poging om de Joodse uitdaging aan het christendom uit te roeien resulteerde in eeuwen van massale afslachting van Joden in heel Europa.

En dus, terwijl de Islamisten van vandaag Christenen en Joden vermoorden, het Westen proberen te veroveren en een angstaanjagende bedreiging vormen voor de beschaving zelf, hebben Europese Christelijke leiders besloten om hun Joodse wortels te dumpen en hun Islamitische moordenaar te omarmen.

Ze hebben het Joodse volk in de steek gelaten omdat ze de Hebreeuwse Bijbel in de steek hebben gelaten en daarmee de verdediging van het Christendom en het Westen.

Dit artikel is een vertaling van een oorspronkelijk artikel gepubliceerd door Jewish News Syndicate (JNS), met toestemming overgenomen.