Deze keer moest ik overstappen in Roemenië. Ik kwam rond 3.15 uur 's ochtends aan op de luchthaven van Boekarest. Omdat dit een selftransfer was, moest ik mijn bagage ophalen en opnieuw inchecken. Alleen was ik echter nog te vroeg, en de incheckbalie zou pas 3 uur later  opengaan. En zelfs dan vertrok ons vliegtuig pas om 8.45 uur.

Onderweg naar de Gate herinnerde ik mijzelf eraan om een plek te vinden voor het ochtendgebed. Maar toen ik eenmaal bij de Gate aankwam, leek het bijna alsof ik een synagoge was binnengelopen. Minstens 11 orthodox-Joodse mannen - allemaal met een talliet (gebedsjaal) en teffilin - waren net begonnen met het ochtendgebed.

En dus voegde ik me snel bij hen aan... alleen om gevolgd te worden door nog 8 andere Joodse mannen. En zo was deze stille Gate op de luchthaven van Boekarest voor een vlucht naar New York, getransformeerd in een Gate voor onze gebeden naar de Hemelse troon.

Een scène die me deed denken aan een voorval op Schiphol met de lange, overvolle rijen en verwarring alom toen plotseling iedereen stil werd. Acht mannen marcheerden door de vele reizigers. De menigten maakten meteen plaats, terwijl een geüniformeerde afgevaardigde zes gehelmde soldaten leidde, die twee naast elkaar liepen. Elke soldaat hield een groot geweer met een bajonet vast. En in het midden van de soldaten… marcheerde een bebaarde orthodox-Joodse jongeman.

Schiphol

Dit scenario speelde zich af voordat ik zelfs maar geboren was - bijna 50 jaar geleden, en die bebaarde orthodoxe Jood was mijn vriend uit New York, die mijn gastheer zal zijn tijdens mijn verblijf in New York. In die tijd wemelde het op elke Europese luchthaven van duizenden Amerikaanse studenten. Velen bleven urenlang in de terminal hangen om ergens een goedkopere vlucht te kopen. En niet alleen was elke stoel of bankje al bezet, maar ook de vloer was helemaal bedekt, van muur tot muur, met mensen die hurkten en naast hun rugzakken lagen.

Perfecte plek

Dit was het hippietijdperk. De meesten droegen lang haar en gescheurde jeans. Een plek vinden om te bidden was hopeloos. Zelfs als mijn vriend een plek had kunnen vinden, maakte het gebrek aan fatsoenlijke kleding het onmogelijk om te bidden volgens de Joodse wet. Dus begon hij op zijn tenen tussen alle lichamen en rugzakken door te lopen.

Na een lange tijd zag hij eindelijk een smalle, donkere trap. Zonder aarzelen liep hij die trap af naar een lange gang met deuren aan beide kanten. Hij probeerde de eerste deur, maar die was op slot. De tweede, de derde. Elke deur was op slot. De laatste ging eindelijk open.

Toen hij de kamer binnenliep zag hij een enorm raam van vloer tot plafond met een panoramisch uitzicht op de luchthaven. De kamer was niet groot, maar wel buitengewoon sierlijk, ingericht met fijn leer en prachtig gesneden mahoniehout. Aan de muren hingen schilderijen en overal was marmer. De armaturen in de aangrenzende badkamer waren van goud. Het was een van de mooiste kamers die mijn vriend ooit had gezien. De perfecte plek voor zijn ochtendgebed!

Betrapt

In het midden van zijn gebeden ging de deur plotseling open. Een man die er officieel uitzag liep naar binnen, en leek te bevriezen toen hij mijn vriend zag. De man draaide zich abrupt om en liep zonder een woord te zeggen snel naar buiten. Ongeveer 15 minuten later ging de deur weer open. Dit keer was het mijn vriend die geschokt was, want deze man was terug gekomen met zes soldaten in uniform met grote geweren met bajonetten.

De groep marcheerden de kamer binnen, en spraken mijn vriend (die geen woord Nederlands kende) in het Nederlands aan. "Kunt U Engels spreken?" antwoordde hij hen. "Ja, natuurlijk, meneer. Hoe bent U in deze kamer gekomen?" "De deur was open." "Wie heeft U toestemming gegeven? "Had ik toestemming nodig?" "Laat maar. Weet U wat voor kamer dit is?" "Nee, dat weet ik niet. Maar het is een hele mooie kamer." "Deze kamer is alleen gereserveerd voor gebruik door Hare Majesteit, de Koningin van Nederland, en haar directe koninklijke familie. Iedereen die deze kamer gebruikt, overtreedt de wet en kan worden gearresteerd."

Nog een shock voor mijn vriend. “Ik wist dat niet. Ik bied U bijdeze, en de Nederlandse koninklijke familie, mijn oprechte excuses aan en ik zal onmiddelijk vertrekken.”

De man aarzelde eventjes. “Eerlijk gezegd is het onze schuld dat we deze kamer niet op slot hebben gedaan. U bent duidelijk bezig met een religieuze eredienst, en wij respecteren u daarvoor. We hebben gezorgd dat er ruimte is gemaakt in een hoek van ons beveiligingscentrum aan de andere kant van de terminal. U kunt daar uw dienst afmaken. Deze soldaten en ik begeleiden u daar naartoe. Kom alstublieft met ons mee.”

Koninklijke escorte

Dus daar was hij, met zijn talliet en tefillin, zijn reiskoffertje, gebedenboek en zwarte hoed in zijn handen — volledig omringd door gewapende soldaten. Marcherend door de drukke terminal. Iedereen viel stil en de menigte ging haastig opzij. Mijn vriend voltooide zijn gebeden op de nieuwe locatie, en liep vandaaruit naar zijn gate en haalde zijn vliegtuig op tijd.

Waar is G-ds glorie? Veel mensen weten niet eens dat Nederland zelfs een koningshuis heeft. De waarheid is dat de koning of koningin eigenlijk zelfs nog geen parkeerboete kunnen kwijtschelden. En toch zijn ze “Zijn of Hare Koninklijke Majesteit” — de Koning of Koningin. Het betreden van hun tijdelijke verblijfplaats is een strafbaar feit dat wordt gehandhaafd.

Vergelijk dit nu met de Heilige Plaats in Jeruzalem, waar we elke dag gedwongen worden om te zien dat het gebruikt wordt als een voetbalveld, op een plek waarvan onze Geleerden zeggen dat de Heilige Aanwezigheid daar nooit is weggegaan. We hebben het niet over een sterfelijke monarch zonder enige echte macht, maar over de Almachtige - de Koning der koningen. Waar is Zijn plaats van glorie?

Als ik erover nadenk is deze ontheiliging werkelijk hartverscheurend. Mogen we allemaal spoedig het volledige herstel van G-ds permanente verblijfsplaats meemaken. Spoedig en in onze dagen.