Het gaat in het boek over bekende Joodse strijders, zoals Yoni Netanyahu, die gedood werd bij een van de gevaarlijkste missies van het Israëlische leger – operatie Entebbe. Terroristen hadden het toestel van Air France gekaapt in juli 1976 en naar Etebbe in Oeganda gevlogen. Yoni en zijn mannen wisten de gegijzelden te bevrijden. Helaas ten koste van het leven van deze broer van de huidige premier van Israël, Benjamin Netanyahu.

Een bekende naam in de harten van het Joodse volk is die van Hanna Senesh. Ze wordt op 17 juli 1921 in Boedapest geboren en ze droomt ervan om schrijfster te worden. Al op vijftienjarige leeftijd schrijft ze prachtige gedichten.

Als de nazi’s aan de macht komen en het antisemitisme in Hongarije opleeft, vertrekt Hanna in haar eentje naar Eretz Israël. Ze sluit zich aan bij de Hagana en in maart 1944 wordt ze per vliegtuig naar Europa gezonden, samen met andere Joodse geheime agenten.

In Hongarije wordt ze opgepakt en geëxecuteerd. Met hart en ziel zette zij zich in voor het land dat ze liefhad. Na haar dood zal Hanna’s prachtige gedicht altijd aan haar blijven herinneren;

Mijn God, mijn God,
Dat er geen eind zij
Aan het zand en de zee,
Aan het ruisen van het water,
Aan het schitteren van de lucht,
Aan het gebed van de mens.

Niet alleen bekende Joodse namen komen we tegen in het boek ‘Helden van Israël’, maar ook onbekende, zoals pionier en dichter Shalom Karniel. ‘Het lijkt wel of de bomen en de hele natuur besloten zijn in een zwijgend gebed, een dankgebed. Mijn hart vloeit over van gevoelens van blijdschap en vertrouwen.

De vrees voor de dagen die komen verdwijnt. Er is geen angst en geen bezorgdheid’ schreef hij 1946 in de krant van de religieuze kibboetsbeweging van Gush Etzion. Deze nederzettingen waren gebouwd tegen de berghelling ten zuiden van Jeruzalem.

Shalom schreef: ‘We hebben hier jarenlang van gedroomd – om te bouwen, te planten, onze huizen te vestigen, zodat ze een onderkomen zouden worden voor die ontheemde mensen die zo dorstten naar een land van henzelf. Hun lippen fluisteren een danklied. Dank U, God, dat U ons in staat hebt gesteld om deze tijd en deze plaats te bereiken’.

Met zijn vrienden bewerkte Shalom de grond. Ze plantten bomen en probeerden een bestaan op te bouwen. Zijn prachtige gedichten getuigen van zijn vertrouwen in God en zijn liefde voor het land:

Mijn God, alleen U zult mij nooit verlaten
Ik heb U liefgehad om uw waarheid, uw licht en uw moed,
Ik heb U liefgehad om uw bossen, uw velden, uw oogsten,
Om uw hemelen, uw wolken, uw bergen, uw valleien, uw rivieren, uw zeeën.
Ik heb U liefgehad om iedere vonk van waarheid die U mij doorgegeven hebt

De vijanden zouden niet rusten voordat alles wat Shalom en zijn vrienden opgebouwd hadden, vernietigd was. Shalom Karniel was een van de tien jongemannen die gesneuveld was tijdens de bloedige Arabische aanval op het ‘konvooi van de tien’ tijdens Chanoeka 1947. De bewoners van het Etzionblok hielden stand toen ze werden aangevallen door de Arabische vijanden. Ze wisten dat zij het laatste bolwerk waren, dat de vernietiging van Jeruzalem tegenhield. Als zij overwonnen zouden worden, zou ook Jeruzalem vallen. Tweehonderdveertig sneuvelden in de strijd. Dat waren de echte helden, die nog steeds herinnerd worden.

Ook nu zijn er helden in Israël. Dat zijn de jonge mannen en vrouwen, die hun land met dezelfde liefde verdedigen als destijds. Sondra Baras schrijft in haar nieuwsbrief vanuit kibboets Karnei Shomron hoe de begraafplaats van de kleine gemeenschap voor 7 oktober 2023 slechts 4 graven kende. Sinds die verschrikkelijke, demonische aanval zijn er al 10 graven. En tractoren zijn druk bezig om de begraafplaats verder uit te breiden. Sondra’s neef Amichai viel in de strijd in Gaza. Ze noemt ook Yair Roitman en Yair Levine - schoolvrienden van haar kinderen. Ook zij kwamen om.

Sondra Baras heeft enorme bewondering voor de jonge mensen die dapper vechten voor hun land. ‘Zij zijn de hoop voor de toekomst. We bidden dat we de oorlog winnen en de gegijzelden vrijkomen. We weten dat de strijd lang zal duren en dat onze vijanden het nooit zullen opgeven om Israël te vernietigen. We hebben geen keus. We zullen vechten en bidden – we zullen het nooit opgeven’.

In gebed strijden wij met hen mee en smeken de Allerhoogste om bewaring en bescherming van Zijn oogappel Israël. Hij zegt in Zijn Woord:

“Hij gedenkt voor eeuwig aan zijn verbond,
- het woord, dat Hij gebood aan duizend geslachten-
Dat Hij met Abraham sloot,
En aan zijn eed aan Isaak,
Ook stelde Hij het voor Jakob tot een inzetting,
Voor Israël tot een eeuwig verbond,
Toen Hij zeide: U zal Ik het land Kanaän geven
Als het u toegemeten erfdeel”
Psalm 105: 8-11.

Hij is trouw aan Zijn Woord, Zij zullen niet meer verdreven worden uit het land dat door zoveel helden van Israël verdedigd is, al tientallen jaren. Am Israël Chai!