Zomaar langs de weg, tussen de olijfbomen … ik heb hun namen vergeten te vragen, zo werd ik aangetrokken door de geuren van de etenswaren die ze verkopen. Ik had ze al een paar keer eerder gezien, maar was nog nooit gestopt. Een druzen-echtpaar dat op hun oude dag nog een handeltje is begonnen in traditionele gerechten. Ze verkopen hun waar in een zelf gefabriceerde tent met schragen en planken. Er loopt een elektrische draad door de tent, maar waar die begint of eindigt, is onduidelijk.
Pita's
Samen maken ze de avond ervoor de gerechten klaar, vertelden ze me. Of eigenlijk vertelde de man me dit. De vrouw sprak alleen Arabisch en hield niet op naar me te glimlachen.
Ze zat op een krukje, gekleed in traditionele kleding, in het zwart met een witte doek op haar hoofd, en bakte de pita’s. Kleine bolletjes deeg die ze met een rol steeds dunner plette.
Als een volleerde jongleur gooide ze het platte deeg steeds de lucht in, draaide het vliegensvlug heen en weer met haar handen, totdat het klaar was om op de ovalen bakplaat te worden geroosterd. Op sommige strooide ze zelf geplukte kruiden vanuit de omgeving, op andere een goedje dat leek op spinazie.
Aan de keukentafel
De heerlijke lucht van verse pita’s bleef tussen het tentdoek hangen en verleidde mij meer te kopen dan ik van plan was. Druiven- en koolbladeren gevuld met rijst, gevulde aubergine en courgettes en nog veel meer heerlijks. Al het door hen gemaakte eten stond uitgestald in grote ijzeren pannen. Alsof ik bij hen thuis aan de keukentafel zat.
In totaal waren het iets van acht verschillende gerechten en ik besloot, vooral omdat ik deze lieve enthousiaste mensen wilde steunen, van alles een portie te bestellen.
Zelf een keer uitproberen?
Als u naar het noorden rijdt, via route 70, neem de afslag Klil, rijdt dan drie of vier kilometer door tot u een handbeschilderd bordje Klil ziet staan en sla daar links af. Tussen de vierde en vijfde olijfboom aan de rechterkant ziet u hun tent. Mocht u het niet kunnen vinden, geef me een belletje, ik ga graag mee.
Hun openingstijden: iedere dag, behalve zondag, van 10.00 – 19.00 uur. Alles is veganistisch en puur natuur.
Het is me gelukt terug te rijden zonder alles op te eten, maar ook weer niet helemaal.
Druzen dienen in het Israëlische leger, mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig, maar hun religie blijft geheim: de druzen, een minderheidsgroepering in Israël.
Praten over hun religie doen druzen zelden. Dat komt omdat ze zich altijd moesten verdedigen tegen vervolging door Moslims en Christenen die hen als ongelovigen beschouwden. Het geloof heeft iets mysterieus. Alleen mannen en vrouwen die de geheime code van het geloof hebben behoren tot de zogenaamde religieuze raad, Ajaweed, en kunnen het gebedshuis, de Hilwe, bezoeken. Daar wordt gebeden en gestudeerd.
In totaal wonen ongeveer 600.000 druzen in het Midden-Oosten, waarvan 125.000 in Israël. Zij wonen vooral in het noorden van Israël, in Galilea, rond de Hermon en op de bergrug van de Carmel.
Al spreken ze Arabisch en volgen ze een sociaal patroon dat sterk lijkt op dat van de Arabieren in de regio, ze beschouwen zich niet als zodanig. Druzen vinden hun oorsprong in een van de vele mystieke stromingen binnen de middeleeuwse sjiitische Islam die een poging deden tot vernieuwing. Bekeerlingen worden niet geaccepteerd en er wordt niet aan zending gedaan.
Roken, alcohol en het eten van varkensvlees is verboden. De traditie van de druzen gaat er van uit dat bij het ontstaan van de leer een ieder die druus wilde worden hiervoor heeft getekend. Die papieren bevinden zich op een geheime plek.
Druzen geloven in reïncarnatie en de ziel is eeuwig. Volgens die denkwijze leven de ondertekenaars van toen nog steeds, alleen in andere lichamen.
Aanbevolen artikelen
Artikel
11 december 2024
Opdringerige smakeloosheid: Franciscus vereert een Jezuskind in een Palestijnse sjaal
Paus Franciscus bidt voor de kerststal op 7 december 2024 in de aud...
Artikel
7 augustus 2024
In memoriam: ds. Jaap de Vreugd
Op 6 augustus 2024 overleed ds. Jaap de Vreugd. ’s Morgens hadden w...
