Symboliek is de kunst van het communiceren met beelden. Dit krachtige medium wordt al sinds de oudheid door de mens gebruikt om identiteit kracht bij te zetten en wijsheden over te dragen.

In het Jodendom symboliseert de kleur blauw Gods glorie, zuiverheid en gvoerah (Gods strengheid). Wit vertegenwoordigt Gods chesed (barmhartigheid). Vanwege het feit dat de blauwwitte kleurencombinatie regelmatig in de Bijbel genoemd wordt, werden dit de nationale kleuren van Israël.

De officiële symbolen van Israël

Allemaal kennen we Israëls vlag, het embleem van de staat, Jeruzalem en het volkslied. De in 1948 officieel gekozen Israëlische vlag bestaat uit twee horizontale blauwe strepen op een witte achtergrond, met in het centrum een blauwe Davidster (Magen David).

Niet alleen stellen de blauwe strepen een talliet of gebedsmantel voor maar ook de gespleten Rode Zee waardoor het Joodse volk uit Egypte werd geleid. De Davidster vertegenwoordigt de identiteit van Israël en de cultuur en geschiedenis van het Joodse volk.

Het in 1949 door middel van een ontwerpwedstrijd gekozen embleem van Israël is een wapenschild met een menora omlijst met twee olijftakken. Daaronder staat "Israël" in het Hebreeuws.

Op het zegel van de stad Jeruzalem staat de leeuw van Juda voor de Klaagmuur, omlijst door olijftakken.

Hatikvah

"Hatikvah," het Israëlische volkslied, werd in 1878 geschreven door Naphtali Herz Imber. De muziek (afgeleid aan een Moldavisch-Roemeens volksliedje) werd door Samuel (Shmuel) Cohen geschreven. "Hatikvah", een van de weinige volksliederen die in mineur klinken, heeft desondanks een optimistische en opbeurende inhoud: de meer dan 2000 jaar oude hoop van het Joodse volk op vrijheid en soevereiniteit in het Land Israël.

Onofficiële nationale symbolen

De volgende, onofficiële nationale symbolen werden gekozen door het publiek of gesponsord door overheidsinstanties. Ze hebben echter geen officiële wettelijke status.

• De Euraziatische hop. Deze kaneelkleurige vogel met zwart-witte vleugels, een hoge opstaande kuif, een brede witte band over een zwarte staart en een lange smalle omlaag gebogen snavel maakt zachte "oep-oep-oep" geluidjes. Oorspronkelijk uit Europa, Azië en de noordelijke helft van Afrika, migreert hij o.a. naar Israël. In 2008 werd de hop verkozen tot de nationale vogel van Israël.
• Anemone coronaria (de papaveranemoon) is inheems in het Middellandse Zeegebied. De bloemen worden vaak verward met klaprozen of papavers. In 2007 werd de cyclamen tijdens de "We Are One World" in Beijing gehouden botanische tentoonstelling door Israël gepresenteerd. Tijdens de in 2013 door de SPNI (Natuurbescherming) uitgeroepen enquête moest de cyclaam het veld ruimen voor de anemoon.
• De olijfboom, met duizenden cultivars, komt van oudsher voor in het Middellandse Zeegebied. Olijven zijn van groot belang: zo’n 80% van de geoogste olijven wordt omgezet in olie; ongeveer 20% wordt gebruikt als tafelolijven. In 2007 werd de olijf verkozen tot de nationale boom van de staat Israël en Israëls vertegenwoordiger op de Beijing botanische tentoonstelling. De olijfboom is een van de zeven soorten van het Land Israël die in de Bijbel worden beschreven.
• De Kanaänhond, Kelef K'naani, is de nationale hond van Israël. Dit oudste pariahondenras komt nog steeds veel voor in het Midden-Oosten. Meer dan 9000 jaar geleden werden deze honden al in Syrië gevonden. Bedoeïenen gebruikten deze hond voor het bewaken van hun kuddes en kampen maar ze zijn tegenwoordig ook regelmatig als huisdier te vinden.
• De gewone blauwe vlinder (blauwtje). Ter ere van 75 jaar Israël werd het blauwtje in 2023 door tienduizenden schoolkinderen en het grote publiek verkozen tot nationale vlinder. Dit prachtige insect is bijna het hele jaar dartelend van bloem naar bloem door het hele land te vinden. Vlinders, teken van een gezond en functionerend ecosysteem, zijn voor de bestuiving van groot belang.

Israëls menora

De eerste zevenarmige kandelaber/lampenstandaard die door de Israëlieten in opdracht van de Heere God in de woestijn vervaardigd werd was van massief goud. Door de eeuwen heen bleef de menora een van de belangrijkste symbolen voor het Jodendom. En dat is het tot op de dag van vandaag nog steeds.