De Verenigde Naties werken volgens het principe van “één staat, één stem”. Er zijn 193 lidstaten. Resoluties van de Algemene Vergadering van de VN vereisen een gewone meerderheid. Voor belangrijke kwesties – waaronder veel resoluties over Israël/Palestina – is een tweederdemeerderheid nodig, oftewel 129 stemmen.

Een meerderheid van de VN-lidstaten houdt er officieel beleid op na dat antiwesters is. Een aanzienlijk aantal staten erkent het bestaan van Israël niet eens. En sommige (zoals Iran en Turkije, en staten in hun invloedssfeer) streven er officieel naar om de Joodse staat te elimineren.

Er zijn vijf regionale groepen. Israël werd tot geen van deze groepen toegelaten – tot 2014, toen het uiteindelijk lid werd van de groep “West-Europese en andere landen” (WEOG). Met andere woorden: Israël werd tot zeer recent niet eens erkend als volwaardig lid van de VN. Dan zijn er nog verschillende ideologisch gedreven blokken die verantwoordelijk zijn voor het opstellen en indienen van anti-Israëlresoluties binnen de VN. De meest invloedrijke zijn de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC), de Arabische Liga, de Niet-gebonden Beweging, de Groep van 77 en de Afrikaanse Unie. Zelfs de Europese Unie heeft de afgelopen 50 jaar steeds vaker pro-Palestijnse standpunten ingenomen die Israël scherp bekritiseren.

In de afgelopen twee jaar hebben deze blokken samengewerkt om een strategie te ontwikkelen waarbij de Algemene Vergadering wordt gebruikt om het Internationaal Gerechtshof (het hoogste gerechtelijke orgaan van de VN) te ‘wapenen’ en adviezen en uitspraken te laten doen die het recht van Israël op veilige grenzen en zelfverdediging aanvallen.

Opmerkelijk is dat veel van deze resoluties zijn aangenomen ná de invasie van Israël door Hamas en andere islamitische extremistische groeperingen op 7 oktober 2023. Het is duidelijk dat de fysieke aanvallen op Israël vanuit Gaza, Libanon en de Westelijke Jordaanoever gecoördineerd zijn, en dat degenen die deze aanvallen aansturen (vooral het revolutionaire regime in Iran) ook verantwoordelijk zijn voor de aanvallen op Israël binnen de VN en internationale rechtbanken.

Significant is dat er ook een informele groep landen is die steeds meer bereid lijkt zich te verzetten tegen deze manipulatie van het internationale rechtssysteem. Daartoe behoren: de Verenigde Staten, Argentinië, Hongarije, Tsjechië, Italië, Albanië, Fiji en een aantal andere landen in de Stille Oceaan.

Op 19 juli 2024 gaf het Internationaal Gerechtshof (ICJ) gehoor aan het verzoek van de Algemene Vergadering van de VN (Resolutie 77/247) om een advies uit te brengen over “Israëlische praktijken die de mensenrechten van het Palestijnse volk schenden in het bezette Palestijnse gebied, waaronder Oost-Jeruzalem”. In een eenzijdig advies verklaarde een meerderheid van het Hof in juli 2024 dat de Israëlische aanwezigheid in Oost-Jeruzalem, Judea en Samaria, en de Gazastrook “illegaal” is. Deze (niet-bindende) uitspraak beloont de Palestijnen (als proxies van islamitische radicale groeperingen en Iran) voor het gebruik van geweld in plaats van onderhandelingen en ondermijnt het primaire doel van de VN: het handhaven van vrede en veiligheid in de wereld.

Sindsdien heeft de VN resoluties aangenomen om te pleiten voor de oprichting van een Palestijnse staat in het volledige grondgebied. VNGA-resoluties ES-10/24 (september 2024) en A/79 L/23 (november 2024) proberen Israël te dwingen zich volledig terug te trekken uit het “bezet Palestijns gebied” en om zo snel mogelijk een Palestijnse staat te realiseren als onderdeel van de “tweestatenoplossing”. Ze roepen alle lidstaten op om deze eisen te ondersteunen via juridische, diplomatieke en economische druk op Israël. Resolutie A/79 L/23 roept op tot een internationale conferentie in juni 2025 in New York om de “tweestatenoplossing” te implementeren.

Dit zijn politiek gedreven resoluties die het enorme probleem van door staten gesteund extreem-islamitisch terrorisme negeren – niet alleen voor Israël, maar voor de stabiliteit en veiligheid van de regio en de wereld. Ze gaan uit van een aantal foutieve juridische aannames. En ze negeren de cultuur van corruptie en de invloed van radicale islam binnen de Palestijnse samenleving en instellingen – waaronder de Palestijnse Autoriteit.

Dit alles komt bovenop de rechtszaken tegen Israëlische leiders bij het Internationaal Strafhof (ICC) en de “genocide”-zaken die tegen Israël zijn aangespannen bij het ICJ. De belangrijkste genocidezaak is die van Zuid-Afrika, dat in december 2023 een zaak aanspande tegen Israël op grond van het Genocideverdrag. Zuid-Afrika heeft sterke banden met Hamas, en er is aanzienlijk bewijs dat het door Iran is gefinancierd om de zaak bij het ICJ aanhangig te maken. Een recent rapport van ISGAP concludeert: “Zuid-Afrika’s anti-Israëlhouding, die culmineerde in de aanklacht bij het ICJ, is een politiek gemotiveerde manoeuvre zonder juridische onderbouwing, en gevoed door haar relaties met Hamas, Qatar en het Iraanse regime.”

Laten we deze week bidden voor alle VN-lidstaten terwijl ze zich voorbereiden op de conferentie in juni 2025. Mogen er VN-lidstaten zijn die de moed hebben om zich uit te spreken tegen de aanvallen op het bestaan van Israël als Joodse staat. Laten we bidden voor de leiders van de naties, voor de vrede van Jeruzalem en voor de komst van de Vredevorst.