Lijden is de deur naar vrijheid, verlossing en uiteindelijk opstanding. In het boek Klaagliederen roept de schrijver wanhopig uit: “Zij hebben tegen ons hun mond opengesperd, al onze vijanden. Angst en valkuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de ondergang. Waterbeken stromen neer uit mijn oog, vanwege de ondergang van de dochter van mijn volk. Mijn oog vloeit van tranen en kan niet ophouden, omdat er geen rust is; totdat de HEERE neerkijkt en ziet uit de hemel.”

Het Joodse volk ervaart vandaag op ondraaglijke wijze het lijden, de ondergang en de vernietiging die eeuwenlang hun lot zijn geweest. De ogen van de Joodse natie wenen en rouwen om hun verloren geliefden en de gevangenen die nog steeds worden vastgehouden in de kerkers van Gaza.

De wrede en onophoudelijke aanvallen van Hamas en andere islamitische jihadgroepen op Israël hebben ertoe geleid dat Israël met massaal geweld heeft gereageerd, wat weer heeft geleid tot immense verwoesting, verderf en lijden van de mensen in Gaza.

Dit alles is niet het resultaat van Israëls perversiteit of verlangen naar wraak, zoals velen beweren, maar van het geweld van hen die bezeten zijn door onophoudelijke en irrationele haat tegen het Joodse volk.

De waarheid is dat als de islamitische naties en de rest van de wereld eenvoudigweg het recht van het Joodse volk zouden accepteren om als natie te leven (samen met de niet-Joden in hun midden) binnen veilige en beveiligde grenzen, het conflict in het Midden-Oosten in een seconde voorbij zou zijn.

Eeuwenlang heeft een deel van de Arabische/Islamitische wereld consequent geweigerd om het bestaan van het Joodse volk als natie in hun midden te accepteren.

En de landen van het Westen zijn ook eeuwenlang medeplichtig geweest aan het steuenen en aanmoedigen van diegenen die uit zijn op de vernietiging van Israël. Vandaag de dag worden er nog steeds miljarden dollars en euro's vanuit Westerse landen in de kas van extremistische groeperingen in het Midden-Oosten gestort.

Dat is waar het conflict om draait: de weigering om de Joden te erkennen als een onafhankelijke natie in het land van hun voorvaderen.

Het is in die context dat we de huidige voortdurende campagne van Israël in Gaza moeten zien, inclusief de weigering om voedselvoorraden toe te laten in de Gazastrook. Dit beleid wordt alom veroordeeld. We moeten echter beseffen dat Hamas blijft weigeren om vijftig gijzelaars vrij te laten die in hun tunnels worden vastgehouden. Het weigert ook zijn toewijding aan het afslachten van Joden en de vernietiging van Israël op te geven. En het revolutionaire regime in Teheran - de grootste sponsor en promotor van geweld tegen het Joodse volk - blijft dreigen met de vernietiging van de Joodse staat.

Men kan van mening verschillen over de vraag of het beleid van Israël verstandig is of kans van slagen heeft. Maar het recht van de staat Israël om onafhankelijke beslissingen te nemen over zijn vitale nationale veiligheid kan en mag niet worden ontkend.

Wat zouden andere naties doen in soortgelijke omstandigheden? De hypocrisie van de nationale leiders die Israël bekritiseren en veroordelen is verbijsterend.

De taak van de kerk en de naties vandaag de dag is niet om Israël voortdurend te bekritiseren en te veroordelen, maar om berouw te tonen over onze eigen zonden. Ons beleid en onze hoogmoedige daden door de eeuwen heen hebben veel lijden en vernietiging veroorzaakt.

In plaats van het Joodse volk te vertellen wat het moet doen, zouden we moeten eisen dat Israëls vijanden eindelijk Israëls bestaan erkennen en hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen (Jesaja 2). Dan zullen ze ontdekken dat Israël een zegen is voor de naties.

Laten wij, heidenen, bij het vieren van Pasen erkennen dat ons falen - vandaag en door de eeuwen heen - om het Joodse volk als natie lief te hebben en te steunen, heeft geleid tot de huidige chaos en het huidige lijden. Laten we berouw hebben over onze eigen zonden en bidden voor de Vrede van Jeruzalem en de komst van de Vredevorst. Dan “zal de Heere HEERE de tranen van alle gezichten afwissen en de smaad van Zijn volk wegnemen van heel de aarde” (Jesaja 25:8).