Wij zijn weer terug in de tijdsgeest van Abraham

Eliezer, de dienaar van Abraham verlaat Israël en gaat op weg naar Charan om een vrouw voor Izak te vinden uit de familie van Abraham. De Tora vertelt het zoeken naar een geschikte vrouw in geuren en kleuren Gen. 24:11-15: “Buiten die stad liet hij de kamelen neerknielen bij een waterput, tegen de avond, tegen de tijd waarop de vrouwen water komen putten. Toen zei hij: G’d van mijn heer Abraham, laat het mij vandaag toch gebeuren en bewijs Uw goedertierenheid aan Abraham, mijn heer. Zie, ik sta bij deze waterbron en de dochters van de mannen van de stad komen om water te putten. Laat het zo zijn dat het meisje tegen wie ik zeg: Laat toch de kruik van uw schouder zakken, zodat ik kan drinken, en dat zal zeggen: Drink, en ik zal ook uw kamelen te drinken geven, dat zij het meisje is dat U voor Uw dienaar Izak bestemd hebt. Daaraan zal ik dan weten dat U mijn heer goedertierenheid bewezen hebt. En het gebeurde, voordat hij uitgesproken was, dat, zie, Rebekka de stad uit kwam, die bij Bethuel geboren was, de zoon van Milka, de vrouw van Nahor, de broer van Abraham; zij had haar kruik op haar schouder”. Rebekka voldeed aan het profiel en werd de tweede Aartsmoeder.

Misschien wel 210 keer heen en weer gelopen voor wildvreemde mensen

Eliezer kwam met tien kamelen en een aantal begeleiders. Na een lange reis drinkt een dorstige kameel meer dan 100 liter. Rebekka kende hen niet maar gaf hen spontaan naar schatting 1050 liter water. Ze haalde dat water in haar eentje naar boven. Laten we zeggen dat ze tien liter per keer kon dragen. Dan liep ze dus 105 keer op en neer en heen en weer om totaal wildvreemde mensen van water te voorzien. Als ze maar vijf liter kon dragen is ze dus 210 keer water gaan scheppen. Ze moet wel een ongelooflijk lief en gastvrij mens zijn geweest. Zo een type zocht Eliezer voor zijn meester. Dit is ongebreidelde liefde voor de medemens.

Maar waarom is deze eigenschap zo belangrijk?

G’d schiep de wereld met liefde (Psalmen 89:3): “Ik zei, de wereld is op liefdadigheid gebaseerd”. Hoewel de wereld er soms anders uitziet – door het toedoen van slechte mensen – geldt in principe, dat “G’ds liefdadigheid de hele dag aanwezig is” (Psalmen 52:3). Abraham identificeerde zich totaal met deze G’ddelijke eigenschap van liefde en liefdadigheid. Abraham incorporeerde deze liefde zo intens, dat hij in feite de eerste werkelijk liefdadige mens in de wereldgeschiedenis werd (Sja’aree Ora). Hij verspreidde het monotheïsme door liefdadigheid en gastvrijheid. Door zijn goede uitstraling trok hij mensen nader tot de ware religie. Heel Abrahams en Sara’s leven was gewijd aan het ‘naderbij brengen met banden van liefde”. Het verhaal met de drie gasten of engelen, die Abraham bezochten toont deze oprechte gastvrijheid uit pure mensenliefde binnen het kader van Abrahams liefdevolle relatie met het Opperwezen.

Tegenwoordig is dit eigenlijk nog steeds zo

Ik zeg mijn vrienden altijd, dat wij tegenwoordig weer terug zijn in de tijdsgeest van Abraham. De enige manier vandaag de dag om mensen naderbij te brengen tot de religie is door met banden der liefde te tonen, dat wij appelleren aan het G’ddelijke en liefdevolle aspect van onze medemensen om zo G’ds liefde op aarde zichtbaar te maken. Gastvrijheid speelt hierbij een hoofdrol.

Daarom was het zo belangrijk voor het voortzetten van de aartsvaderlijke traditie, dat ook de vrouw van Izak een buitengewone intermenselijke liefde in zich had. Alleen op deze wijze zou hun missie op aarde slagen. Deze missie delen wij ook heden nog.