Bidens opinie

De Amerikaanse president Joe Biden heeft zo zijn eigen gedachten over de toekomst van Gaza en het nooit eindigende conflict tussen Israël en de Palestijnse Arabieren. De president nam de ongebruikelijke stap om een opinieartikel te schrijven voor The Washington Post, waarin hij naast de oorlog in Oekraïne ook zijn visie uiteenzette voor de toekomst van Gaza en de oplossing van het nu meer dan honderdjarig conflict.

“De Palestijnen verdienen een staat”, scheef de president, voordat hij inging op de oplossing van het conflict en de toekomst van Gaza. Volgens Biden is de oplossing van het conflict nog altijd de zogenaamde Tweestatenoplossing.

In zijn woorden: “Twee volkeren die naast elkaar leven met gelijke mate van vrijheid, kansen en digniteit”. Vervolgens ging de president in op de toekomst van Gaza. Nadat hij schreef dat Gaza nooit meer als een platform voor terreur kan worden gebruikt, zei Biden dat er geen “nieuwe bezetting, belegering of een blokkade (!)” zou mogen plaatsvinden.

“Gaza en de Westelijke Jordaanoever zouden moeten worden herenigd onder één bestuursstructuur uiteindelijk onder de Palestijnse Autoriteit, die nieuw leven moet worden ingeblazen”, schreef Biden, voordat hij uiteenzette dat het geweld door ‘kolonisten’ (in Judea en Samaria) zou moeten worden gestopt.

De Amerikaanse president zei over de terreur die Judea en Samaria voortdurend teistert dat het duidelijk is dat er “nooit meer terroristische dreigingen meer zouden moeten ontstaan vanuit Gaza en de Westelijke Jordaanoever”. Biden gaf niet aan hoe dit zou moeten gebeuren.

PA diskwalificeert zichzelf

President Biden vindt dus dat een gereanimeerde Palestijnse Autoriteit weer het bestuur van Gaza zou moeten overnemen. De Israëlische regering, maar ook de oppositie, zijn hier echter faliekant op tegen. Zeker nadat de PA op zondag beweerde dat het Israëlische leger verantwoordelijk zou zijn voor het bloedbad op het Nova muziekfestival naast kibboets Be’eri op 7 oktober jl.

De PA beweerde dat de IDF het zogenaamde Hannibal protocol had toegepast op het festival. Dit in 2016 afgeschafte protocol voorzag in bijna volledige militaire vrijheid om de ontvoering van IDF-soldaten te voorkomen. In een verklaring die werd gepost op sociale media, beweerde het PA-ministerie van Buitenlandse Zaken verder dat Israël mediamaterialen had gefabriceerd die zijn offensief tegen Hamas moest rechtvaardigen. De verklaring verdween na een woedende reactie van de Amerikaanse regering.

Het feit dat de PA nog altijd niet het Hamas bloedbad op 7 oktober heeft veroordeeld of afgekeurd, is verder ook een absolute non-starter voor Israël over Bidens idee van hernieuwd PA bestuur over Gaza. Deze week erkende de aan de PA gelieerde terreurgroep de El Aqsa Brigades zelfs dat het had deelgenomen aan de gruwelijkheden in Zuid-Israël. Wie verder een kijkje neemt op de website van WAFA het persbureau van de PA ziet dat de propaganda daar overeenkomt met die van Hamas.

Bidens visie over de toekomst van het bestuur van Gaza zal dus een utopie blijven.

Er zijn andere ideeën geopperd over het bestuur van Gaza na de oorlog, nadat Israël duidelijk had gemaakt dat het niet geïnteresseerd is in een herhaling van de situatie zoals die bestond van 1967 tot aan 2005.

Verenigde Naties?

Eén van die ideeën is een overdracht van het bestuur van Gaza aan de Verenigde Naties. Zelfs als tijdelijke maatregel is dit echter ook een no-go voor Israël. Dit vanwege de slechte ervaringen met VN-organen inclusief de UNRWA, dat voor Palestijnse vluchtelingen en al hun nakomelingen zorgt, ook in Gaza. UNRWA Gaza is geïnfiltreerd door Hamas en onderwijst Palestijnse kinderen in haat tegen Israël en Joden.

UNIFIL in Libanon, bijvoorbeeld, werd verondersteld om Hezbollah weg te houden in het gebied ten zuiden van de Litani rivier. De Libanese terreurgroep zit nu letterlijk op de grens met Israël en heeft vrijelijk zijn huidige offensief tegen de IDF kunnen prepareren. UNIFIL is in geen velden of wegen te bekennen.

Een ander idee is om een groep gematigde Moslimlanden te vragen om het interim bestuur van Gaza op zich te nemen. De vraag is echter of er staten te vinden zijn die zich in het moeras van Gaza willen begeven.

Al deze oplossingen gaan in feite voorbij aan het fundamentele probleem met Gaza. Sinds 2007, toen Hamas gewelddadig de macht overnam in Gaza, zijn er hele generaties gehersenspoeld over Israël en de Joden in het algemeen. We dienen ons te realiseren dat een aanzienlijk deel van de terroristen die de gruweldaden op 7 oktober begingen, burgers waren en onder hen waren zelfs kinderen van niet meer dan tien jaar oud. Overlevenden op de kibboetsen rond Gaza zeiden dat deze kinderen actief meehielpen bij de slachting van Israëlische burgers en vaak plezier toonden in wat zij deden.

Denazificatie in Gaza

Onder Israëlische politici wordt nu het idee geopperd van een denazificatieproces voor de Palestijnse bevolking in Gaza na de omverwerping van het Hamas-regime. Het proces dat de geallieerden echter loslieten op de Duitse bevolking na de Tweede Wereldoorlog was echter in de eerste plaats gericht op het zuiveren van overheidsinstanties van nazi’s. Pas daarna werden de Duitse schoolboeken herschreven en werd er gewerkt aan het opbouwen van een liberale democratie in Duitsland.

In het geval van Gaza is de Israël- en Jodenhaat echter vrijwel volledig gebaseerd op de Hamas’ versie van islam. Dit is het hoofdprobleem, dat nu culmineerde in de orgie van geweld op 7 oktober. De oorlog die tegen Israël wordt gevoerd is een Ribat voor Allah, een oorlog bedoeld om de grenzen van een islamitische staat te bewaken, volgens de Hamas’ versie van de islam, maar in feite ook die van de PA.

Dit nu roept de vraag op hoe het ‘denazificatieproces’ in Gaza zou moeten plaatsvinden en door wie het zou moeten worden geleid.

Saoedi-Arabië

Wanneer men een voorbeeld zoekt van een recent voorbeeld van een soortgelijk hervormingsproces in de moslimwereld, dan komt Saoedi-Arabië in beeld. Daar werden onder leiding van kroonprins Mohammed Bin Salman (MBS) ingrijpende hervormingen doorgevoerd die een eind maakten aan het Wahhabisme, een extreme vorm van islam die in Saoedi-Arabië lange tijd het leven bepaalde. Deze hervormingen zorgden er niet alleen voor dat, bijvoorbeeld, vrouwen in Saoedi-Arabië meer vrijheid kregen en in sommige opzichten dezelfde rechten als mannen, maar ook dat Saoedi-Arabië een leidende natie werd in het Midden-Oosten. In plaats van een naar binnen gekeerd land waar niet-moslims niet welkom waren, werd Saoedi-Arabië een plaats waar sommige onderdelen van de Westerse cultuur gemeengoed werden, zoals concerten en sportevenementen.

De oorlog die Hamas begon op 7 oktober was deels gericht tegen het normalisatieproces tussen Saoedi-Arabië en Israël, zeggen ingewijden. Dat proces was in een beslissende fase terecht gekomen en ging in tegen Irans plannen voor het Midden-Oosten. Saoedi-Arabië had daarvoor aangegeven dat de Palestijnse kwestie moest worden meegenomen in het normalisatieproces, maar stelde geen eisen aan Israël over wat de oplossing van het conflict moest zijn.

De oorlog die Israël nu voert tegen de zogenaamde verzetsas van Iran bracht, naar verluidt, geen verandering in de opstelling van MBS ten opzichte van het normalisatieproces met Israël. In feite past de val van Hamas in Gaza in zijn visie van een moderner en liberaler Midden-Oosten zonder de moslimextremisten onder leiding van Iran, die constant oorlogen veroorzaken.

Het zou daarom goed kunnen dat na de oorlog Saoedi-Arabië een leidende rol gaat spelen bij de wederopbouw van Gaza en de noodzakelijke hervormingen in de maatschappij daar. Een degelijk scenario is realistischer dan de plannen die Biden en anderen hebben geopperd in verband met de noodzaak tot verandering in Gaza.