Goede en warme contacten hadden we onder elkaar en met de Joodse deelnemers. Een van hen was een jonge Joodse vrouw die in Jeruzalem gewerkt had voor premier Benjamin Netanyahu. Ze had in het Israëlische leger gediend en was daar scherpschutter geweest. Nu was ze hier in Kopenhagen om de Israëlische delegatie te assisteren.

Op een gegeven moment kwam ze naar me toe en stopte wat in mijn hand. Ik keek eens goed en zag dat het een zilveren ketting was met een kleine Davidster. Ze had haar eigen ketting afgedaan en aan mij gegeven. Dat trof me diep. Ik deed de ketting om en heb hem niet meer afgedaan!

Na twee dagen namen we afscheid van de deelnemers en vertrokken naar het vliegveld in Kopenhagen. We hadden nog wat tijd om wat te drinken en we streken neer bij een klein koffietentje.

Daar hadden we een bijzondere ontmoeting. Een van de deelnemers van de conferentie groette ons en vroeg ons om bij hem te komen zitten. Het was Einar Inge Ellingsen, die van Noorwegen naar Denemarken was gekomen om de conferentie bij te wonen.

Joden en christenen samen, helpen het volk Israël

Bij de koffie vertelde Einar Inge dat hij vorig jaar oktober zijn vakantiedagen had opgenomen om als vrijwilliger drie weken te werken op een basis van het Israëlische leger. ‘Ik was daar net een week toen de verschrikkelijke aanval van 7 oktober gebeurde. De leiding drong erop aan dat ik, voor mijn eigen veiligheid, onmiddellijk zou vertrekken. Maar dat heb ik niet gedaan. Juist in die moeilijke tijd wilde ik bij hen zijn. Ik ben drie weken gebleven en kon uiteindelijk met het laatste vliegtuig naar huis terug.’

Einar Inge ging niet op zijn eigen houtje naar Israël, maar via de organisatie Sar-El, een vrijwilligersproject van het Israëlische leger (IDF). Het project werd in 1982 opgezet omdat er tijdens de oorlogen een groot tekort was aan mannen op de kibboetsiem. Hierdoor kon de oogst op sommige plekken niet worden binnengehaald. Vrijwilligers kwamen op de militaire bases werken, en dankzij hun hulp konden de mannen weer terug gaan naar hun kibboets. De vrijwilligers komen vanuit de hele wereld en werken voornamelijk in de logistiek, onderhoud, bevoorrading en medische diensten.

Als je gezond bent, kun je vanaf 17 jaar komen helpen. Sar-El heeft een prachtig logo: een rond embleem met zes gouden sterren in de vorm van een hart op een blauwe ondergrond.. Einar Inge legt uit wat dat betekent: vijf sterren voor Joodse vrijwilligers uit de vijf continenten waar Joden wonen, één ster voor christelijke vrijwilligers. Zes harten kloppen voor Israël. Joden en christenen samen, helpen het volk Israël om sterk te staan.

'We zagen soms de angst op de gezichten van de jonge soldaten'

Vanuit de hele wereld komen ze naar Israël. Toen Einar Inge op de militaire basis werkte, was ook Elsa Mita uit Brazilië aanwezig. Ze is 82 jaar oud en zet zich in voor Israël in haar woonplaats Fortaleza in Brazilië. Maar nu was ze naar Israël gekomen om te helpen en de soldaten te bemoedigen. Samen staan ze bij de vlag van Israël.

In de groene overall die ze van het leger kregen. Einar Inge vertelt hoe ze vaak naar de schuilkelders moesten. ‘We zagen dan soms de angst op de gezichten van de jonge soldaten. Om hen te bemoedigen zongen we dan in de schuilkelder Israëlische en Hebreeuwse liederen’.

Zo hebben Elsa MIta uit Brazilië en Einar Inge uit Noorwegen samen met anderen Israël bijgestaan toen dat het hardst nodig was. En ze zijn zeker van plan, als God het mogelijk maakt, om weer terug te gaan. Hoe moeilijk dat soms ook is. En ze ervaren het: wie Israël zegent, wordt gezegend!

Maar Nederland wordt niet gezegend. Wat een verschrikkelijke gebeurtenissen in onze hoofdstad Amsterdam. Een pogrom op Israëlische supporters van de voetbalclub Maccabi Ten Aviv. Ik schaam me op dit moment  diep om een Nederlandse te zijn. Strenge maatregelen moeten worden genomen tegen dit antisemitisch geweld. Maar zouden die er ooit  komen……  Het motiveert mij in ieder geval des temeer om me in te zetten voor Gods volk en mijn ketting met de Davidster met trots te dragen!