Deze woorden maken deel uit van het Avienoe Malkeenoe (Onze Vader, onze Koning), het gebed dat we tijdens Jom Kippoer meerdere keren hebben gezegd. Maar toen wij deze woorden zeiden, had niemand van ons verwacht dat het slechts een paar weken later zo relevant zou zijn.

Heel Israël en het hele Joodse volk schreeuwen deze woorden vandaag wereldwijd. Een van de heiligste dagen van het Joodse jaar -een dag dat bedoeld was om blijdschap en vreugde te brengen- werd veranderd in een dag van de meest gruwelijke wreedheden tegen het Joodse volk sinds de Holocaust.

Dansen met de Thora

Tijdens de jaren van de Holocaust bereikten vreselijke geruchten de Joodse gemeenschap van Frankfurt net vóór Simchat Thora. Men hoorde dat er een vreselijk bloedbad plaatsvond. Sommigen Joden werden verbrand, terwijl anderen werden verstikt. De jesjieva-jongens van Frankfurt wisten niet wat de toestand van hun familieleden was en huilden daarom vreselijk. Dus gingen ze naar de rosj jesjiewa (hoofd van de jesjiewa), rabbijn Moshe Schneider (1885-1954), en vertelden hem dat ze niet konden dansen op Simchat Thora.

Maar hij zei tegen hen: “Hitler kan ons doden. Maar zelfs het gebruik van Israël om met de Thora te dansen zal niet worden vervangen. We zullen zingen en dansen zoals gewoonlijk”. Rabbijn Schneider was sterk, en zei dat “we met G-d zullen doorgaan totdat het laatste stof ons bedekt, en totdat ze ons in het vuur gooien.” Vervolgens zei hij: ‘Met de hulp van G-d zal er een dag komen waarop we zullen horen, en iedereen zal zien, dat het voor een mens onmogelijk is om G-ds wegen te begrijpen.”

Onze ervaring deze Simchat Thora, wat dit jaar op een Sjabbat viel, was helaas heel erg vergelijkbaar. Terwijl wij aan het bidden waren en ons verheugden over G-ds eeuwige geschenk aan ons – namelijk, de heilige Thora - raasden Hamas-terroristen door het zuidelijke deel van Israël. Op z’n minst 900 mensen werden op brute wijze afgeslacht, duizenden raakten gewond en een nog onbekend aantal mensen werd gegijzeld.

Maar op dat moment wisten wij daar nog niets van. Onze gebeden en dans werden negen keer onderbroken door het luchtalarm. Maar omdat we op Sjabbat en feestdagen geen elektronica gebruiken, en we ons op deze dagen alleen maar concentreren op dingen die te maken hebben met de Thora, hadden we geen duidelijk idee van wat er aan de hand was. Pas na Sjabbat ontdekten we de omvang van de nog steeds voortdurende tragedie.

De schuld van Israël?

Hamas heeft al gedreigd met het executeren van gijzelaars en het uitzenden van hun barbaarsheid, zodat de wereld het kan zien. En nog steeds zijn er talloze mensen die op de grootste koelbloedige slachting van Joden sinds de Holocaust reageren door van ons te eisen dat wij de onderliggende grieven van de arme ‘verzetsstrijders’ begrijpen. En dat het eigenlijk allemaal de schuld van Israël is.

Gewapende moordenaars die van huis naar huis jagen op Joden. Meisjes en jonge vrouwen die massaal werden ‘geschonden’. Ontvoering van kinderen uit de armen van hun ouders. Peuters die worden geslagen en gepest door Palestijnse kinderen. Lijken ontheiligd, gesleept en bespuugd. Dit is het ‘verzet’ waar deze mensen voor demonstreren.

Ik denk niet dat ik ooit een duidelijker voorbeeld heb gezien van goed versus kwaad, en een duidelijker voorbeeld van mensen die de ene of de andere kant kiezen, zoals ik de afgelopen dagen heb gezien.

Lange uren

De waarheid is dat het me erg lang kostte om dit artikel te schrijven. Ik heb urenlang naar een leeg Word-bestand zitten staren. Ik wist namelijk niet hoe ik alle gevoelens en emoties van de afgelopen dagen welsprekend kon opschrijven. Want eerlijk gezegd is het werkelijk onbeschrijfelijk.

Mijn zwager en zijn gezin waren voor Simchat Thora naar een oom in het Zuiden gegaan. De stad waarin zij zich bevonden werd binnengevallen door terroristen. Vrienden van onze oom en tante werden vermoord, anderen werden in hun eigen huis gegijzeld. We hoorden pas uren na Sjabbat iets van mijn zwager. Uiteindelijk bleek het goed met hem te gaan. Maar toch waren deze lange uren gevuld met gebeden en psalmen. We hebben echter wel een buurvrouw wiens ouders vermist zijn sinds deze slachting. Op het moment van schrijven weet niemand wat er met hen is gebeurd.

Vandaag heb ik afscheid genomen van een leerling die op een oorlog afgaat, waar hij aan een onmogelijke standaard zal worden gehouden door de wereld. Door een internationale gemeenschap die thuis comfortabel en gezellig op hun bank zullen zitten en hun demonstraties mogen houden ter ondersteuning van bloeddorstige moordenaars; en ook nog eens gesteund worden door laffe politici.

Dat, terwijl mijn 5-jarige zoontje weigert om in zijn eigen kamer te slapen en daarom op dit moment achter mij op de bank in onze woonkamer slaapt – doodsbang voor de luchtalarm sirenes en luide explosies. Wanneer wij gaan slapen, zal hij zonder twijfel verhuizen naar een bed in onze slaapkamer. Laten we bidden dat dit allemaal snel zal eindigen.

Onze Vader, onze Koning, vernietig de intenties van onze vijanden.
Onze Vader, onze Koning, verijdel de plannen van onze vijanden.
Onze Vader, onze Koning, roei elke onderdrukker en tegenstander van ons uit.
Onze Vader, onze Koning, sluit de mond van onze tegenstanders en aanklagers.
Onze Vader, onze Koning, verwijder pestilentie, zwaard, hongersnood, ballingschap en [de] vernietiging van de leden van Uw verbond.

(Gedeelte van het Avinoe Malkeenoe-gebed)