Veel van haar hersenweefsel was vernietigd en haar ouders werden op de hoogte gesteld dat ze onmiddellijk geopereerd moest worden, en dat de kans dat ze zelfs maar uit de operatie zou bijkomen, heel klein was. Vele jaren na het ongeluk kon Shahar niet spreken, of maar een spier vertrekken. Het enige wat ze kon, was in een vegetatieve staat in een ziekenhuisbed liggen. Dit waren verschrikkelijke jaren voor Shahar en haar familie.

Hoop doet leven

Juist toen iedereen dacht dat de tiener nooit meer zou kunnen communiceren, kwam er een engel in haar leven, in de vorm van Yechiel Chubra, een specialist in hersenbeschadigingen. Yechiel, een religieuze Jood, weigerde te geloven dat er geen hoop meer was. Hij weerlegde wat iedereen zei, dat er nooit meer verbetering zou komen, en vertelde Shahar iedere dag dat hij er was, om haar te helpen weer te spreken en te lopen. Dag in, dag uit, nam Yechiel het urenlang op zich om Shahar wat spraak en beweging te laten terugkrijgen. Hij stond erop dat ze zou proberen haar lippen te bewegen, opdat ze slechts ’n eenlettergrepig woord zou spreken. Vervolgens tilde hij haar uit haar rolstoel, en vertelde haar dat ze op een goede dag helemaal zelf een stap zou kunnen zetten. Deze jaren van aanhoudend doorzettingsvermogen gaven Shahar hoop; een hoop die haar situatie heeft verbeterd.

Shahar (wat ‘nieuw begin’ betekent) kan – zei het heel langzaam – nu spreken. Ook al is ze beperkt tot de rolstoel, heeft ze de moed, met de hulp van Yechiel, stappen te zetten door een been te bewegen en het andere bij te trekken. Ze heeft ook haar hand leren te bewegen. Op haar rolstoel is een ‘sprekende computer’ bevestigd, die ze met haar werkende vinger kan activeren. Door woorden in te typen zet de computer wat ze schrijft, om in stemgeluid, zodat ze met haar omgeving kan communiceren.

(tekst gaat onder de foto verder)

Ook al zouden de meesten van ons in de meer dan 10 kwellende jaren geen vooruitgang bespeuren, ziet Yechiel haar verbluffende cognitieve en psychologische vooruitgang. Hij is een man met een diep medeleven en geloof, maar ook gefrustreerd als Shahar en anderen zoals zij, aan huis gekluisterd zitten terwijl zij hi-tech of grafisch design of ander bureauwerk zouden kunnen doen, waar fysieke mobiliteit niet van belang is.

Gedichten

Maar dankzij de technologie en haar engel Yechiel, publiceert Shahar nu haar eerste dichtbundel. De verzameling Hebreeuwse poëzie is een intieme blik in haar leven. De meer dan 65 gedichten geven een inzicht in haar complexe ziel, gevangen in een verlamd lichaam. Door haar gedichten ervaren we haar angsten, haar frustraties, maar ook haar observatie van de mooie dingen om haar heen, de wonderen van de schepping, die velen van ons niet eens in de gaten hebben. De nu 24-jarige Shahar schrijft openhartig over haar 12-jarige zelf, van voor het ongeluk: “een roodharig meisje met ooit een aanstekelijke glimlach”. Ze vergelijkt die Shahar met wie ze nu is geworden. “Ik weet dat ik er vreemd uitzie, onwaarschijnlijk, zelfs lelijk”, schrijft ze. “Ik voel me zo beschaamd, maar ik wil mijn leven terug, ik wil weer gezien worden. Elk gedicht gaat dwars door onze harten, medeleven, pijn en hoop.

In tegenstelling tot veel beschadigen mensen, weigert Shahar haar wereld te verdelen in ‘Shahar voor’, en ‘Shahar na’. Met veel humor, assertiviteit en gevoeligheid volhard ze bij journalisten, dat ze dezelfde is die ze altijd was, en “niemand gaat een andere Shahar uitvinden”. Niemand kan onaangedaan zijn door Shahar’s moed, net zoals het inspirerende doorzetten van de man die met bloed, zweet en vaste grip, haar helpt haar leven weer op te bouwen.