“…toch wil ik graag dat jullie weten dat jullie er niet alleen voor staan. Ook onder jongeren leeft een gevoel van verbondenheid met de Joodse gemeenschap en een afkeer van haat. Misschien spreekt niet iedereen zich hardop op tegen antisemitisme, maar ik wil dit wel blijven doen. Ik zal het Joodse volk blijven steunen en Israël, jullie staan er niet alleen voor.”

“We voelen ons beschaamd en zeer verdrietig dat het kwaad en antisemitisme zo zijn lelijke kop opsteekt. Weet dat wij meerdere malen per dag bidden voor bescherming voor onze Joodse broeders en zusters hier en overal in de wereld en in Israël, voor de vrede van Jeruzalem en dat de Mosjiach snel komt.”

“Gisteren hebben wij en anderen met ons de vlag halfstok gehangen op de dag van rouw en berouw n.a.v. de akelige gebeurtenissen vorige week donderdag en daarna.”

Rechtvaardigen onder de volkeren

Als ik wil hoef ik de komende weken zelf geen dagboeken meer te schrijven want ik deel gewoon met u citaten van hartverwarmende e-mails en WhatsApp-berichten die ik dagelijks ontvang. En de bossen bloemen, kaarten, sinaasappels en vrijwilligers die zich aanbieden zijn ook zeker het vermelden waard.

Neem nou vandaag: eerst was ik in Aalten en daarna in Zwolle en zojuist een vergadering in de omgeving van Amersfoort…maar ik heb zelf geen km hoeven rijden. Ook gisteravond, uitgaande sjabbat, om 19:00 uur vertrokken en na 23:00 uur thuis. Ik hoefde alleen maar te spreken voor een groep niet-joodse jongeren, zo’n anderhalf uur. Maar het heenrijden en de reis terug, zat ik rustig achterovergeleund in de auto dankzij vrijwilligers van de rechtvaardigen onder de volkeren.  Die zijn er dus wel degelijk.

Ja, ik ben sjabbat weer uitgescholden, zoals iedere sjabbat de minhag-gewoonte is. Alleen was het nu ook vanuit de moskee zelf, waarschijnlijk omdat mijn langslopen ervaren werd als een uiting van islamofobie!

Warm bad

Donderdagavond was ik gastspreker bij een bijeenkomst van de business-club voor ondernemers van Christenen voor Israël. Het voelde als een warm bad. Alleen één fout heb ik gemaakt. Ik spreek het liefst uit mijn hoofd en nagenoeg onvoorbereid, dat wil zeggen dat ik weet welke boodschap ik wil geven (hoop ik), maar het is heel wel mogelijk dat ik ter plekke toch een andere boodschap belangrijker vind of een ander had mijn boodschap al voor mij weggekaapt.

Maar mijn wandelende geheugen, mijn vrouw Blouma dus, vindt dat ik wel mijn toespraak van tevoren moet opschrijven. Dit meningsverschil hebben we opgelost. Ik schrijf dus niet mijn hele toespraak, maar alleen de punten.  Maar toen ik werd aangekondigd als spreker bleken de punten niet in mijn zak te zitten: thuis vergeten! En dus toch uit het blote hoofd.

Overigens voel ik me toch wel redelijk gediscrimineerd. Niet zozeer vanwege het bakje bevroren ijs dat in mijn tuin werd geslingerd en gelukkig niemand had geraakt (videobeelden aan de politie gegeven), neen de discriminatie komt vanuit de media. Er wordt alleen maar gesproken over antisemitisme in Amsterdam, terwijl ook buiten Amsterdam e.e.a. speelt dat best verontrustend genoemd mag worden. Neem nou de sticker waarmee Apeldoorn verarmd werd: Apeldoorn, vrij van Joden!  Waar heb ik die tekst eerder gehoord? Judenrein?

Bijbels recht op Israël

Uitgaande sjabbat was ik dus ik dus in Zevenaar om vanuit Bijbelsperspectief het recht dat wij Joden op Israël hebben te bespreken. Met dat recht aantonen was ik in vijf minuten klaar. Rasjie, onze grote verklaarder, brengt dat meteen aan het begin van Bereesjiet-Genesis.

Als de Verenigde Naties komen en tegen de Joden zeggen dat wij Joden het land hebben gestolen en het ons niet toebehoort, dan is ons antwoord dat G’d de wereld heeft geschapen en dat HIJ dat stukje land aan ons heeft toebedeeld en dus hebben we gesproken over ethische problemen, over het opkomend antisemitisme en over de nieuwe godsdienst genaamd: secularisatie!

Het was een inspirerende avond, maar eigenlijk had de landelijke-studentenrabbijn moeten spreken, niet ik. Maar omdat hij mij vanmiddag in Ysselsteyn verving bij de Volkstrauertag, want ik moest dus in Zwolle zijn, heb ik van hem de zaterdagavond overgenomen. Mooi toch! We kunnen een inval-rabbijnen-bedrijf beginnen, voor het geval een rabbijn uitvalt.

You are not alone

Artikel voor het jubileumnummer van de Joodse Gemeente Zeeland geschreven. Hun sjoel bestaat namelijk binnenkort dertig jaar en morgen om zes uur staat de taxi voor de deur. Richting Schiphol. Dinsdagavond weer terug en ondertussen ben ik in overleg met de lokale overheid over de stickers in Apeldoorn.

O ja, in de sjoel van Zwolle kreeg ik 11.000 handtekeningen aangeboden. De actie is nog lopende, maar tot nu toe elfduizend Nederlanders die getekend hebben tegen de Jodenhaat in Nederland en naar ons toe het bericht: You are not alone.