Ik had hier en daar wat boodschappen gedaan, door Jaffo gelopen en heel even op het strand gelegen. Het is hier nog steeds zo’n 30 graden. Terwijl ik terugliep naar mijn auto, besloot ik een broodje te kopen voor mijn vriend, de reiziger. Terug naar het noorden was het zeker nog twee tot drie uur rijden en hij kwam vast hongerig uit het vliegtuig.

Ik ken de weg niet zo goed in Tel Aviv en wist daarom niet waar de lekkere broodjeswinkels zich bevinden. Ik liep wat te dwalen, toen ik iets geschikts zag. Ik liep naar binnen en achter de toonbank, gevuld met een veelheid aan lekkernijen, keken mij twee donkere, guitige ogen aan.

Werk aan de winkel

Op mijn: “Ik wil graag een belegd broodje bestellen met tonijn”, reageerde hij vrolijk en riep naar achter: “Ima (moeder), werk aan de winkel.”

Ima verscheen gelijk. Een lief uitziende vrouw, iets kleiner dan haar zoon. Met veel gebaren, liefde en warmte maakte zij een heerlijk broodje klaar. Het leek wel een gebakje: ei, tonijn, groenten, gekookte aardappel en mayonaise. Terwijl ik stond te wachten, vroeg de zoon me of ik een kopje linzensoep wilde. “De lekkerste in de wereld, door mijn Ima gemaakt.”

Lachend legde ik uit dat ik net geluncht had. “Maar niet bij mij”, schaterde hij uit. Terwijl ik aan de linzensoep begon, ik durfde niet te weigeren, vertelde Ima dat hun winkeltje nog van haar vader was geweest. Dat ze zo’n veertig jaar geleden uit Iran waren gekomen en dat nu de kleinzoon de baas was.

Na de smulpartij rekende ik af en daarna namen we afscheid van elkaar. Het voelde alsof ik gedag zei tegen dierbare familieleden. Ik beloofde ze dat ik in Nederland zou vertellen waar de lekkerste linzensoep van Israël te krijgen is en ook het lekkerste broodje.

Dus bij deze:

De winkel heet Shieri, de kleinzoon heet Nadav en de straat Ya’akov Mazee. In Tel Aviv dus. Het is wel even zoeken, maar meer dan de moeite waard als u Israël bezoekt. Vergeet niet mijn groeten over te brengen.