In het gebouw van Christen voor Israël was het warm. Niet door de verwarming, die, liet ik me vertellen, uiteraard lager stond vanwege de hoge stookkosten. Maar het was door de heerlijke sfeer die er altijd hangt. Het voelt als een thuis, een drukke bijenkorf waar iedereen zijn of haar gang gaat.

In de hectiek van het alles ontdekte ik de stilte kamer waar gebeden wordt. Een verstilde ruimte. Een plek om even met G’d te zijn, om te reflecteren. De kamer is open voor iedereen. Soms zijn er kleine bijeenkomsten, vaker zit er een enkeling ‘te zijn’.

Stel dat er in elk gebouw en elk huis in Israël zo’n plek zou zijn met ruimte voor jezelf en ruimte voor de ander. Een moment van stilte en contemplatie. Zou de zon dan altijd schijnen en zou er nooit meer oorlog zijn?

Ik bid in stilte … in mijn eigen huis.

Ik wens u een gezegend 2023 met veel gezondheid.