Twee weken daarvoor had Nasser een order gekregen van de autoriteiten om te stoppen met het cultiveren van de boomgaarden. De Israëlische autoriteiten gaven als reden voor de order dat de boomgaarden staatsgrond waren en dat het cultiveren van het land een overtreding was. De autoriteiten gaven opdracht om de bomen te verwijderen. De bewuste percelen liggen in een vallei honderden meters verwijderd van het land van de boerderij van Nassar

COGAT, de Israëlische instantie die verantwoordelijk is voor het civiel bestuur in de delen van de Westoever die onder Israëls verantwoordelijkheid vallen (de zogenaamde C-gebieden), verklaarde desgevraagd dat de vallei niet in eigendom is van Nasser maar staatsland is. Nasser bestrijdt dit en zegt dat hij eigendomspapieren heeft die dateren uit de Ottomaanse tijd en die later werden erkend door de Britse autoriteiten.

Na de Israëlische actie plaatste Daoud Nasser het navolgende bericht op de Facebook pagina van de Tent of Nations

A short while ago the Military Authorities placed a warning on the land of the Nassar Family declaring that the trees were planted on “State Land” and therefore constituted a trespass and should… be “evacuated” !

On 12.5.2014 the Nassar Family filed an appeal with the Military Court against the order and clarified that the land was not State Land and that the trees were planted on the family land. Furthermore they clarified that the Supreme Court had declared that the Nassar Family should continue with the “re-registration” process of their land. The Nassar Family has being trying to complete the process for years – however the Israël Military Land Registrar has been delaying the process endlessly without any explanation.

According to the law no demolition or evacuation is allowed once an appeal is filed and until a final verdict. In spite of the fact that an appeal was filed on 12.5.2014, and no verdict has been issued the Military Authorities rushed to destroy the land and uproot all of the trees on 19.5.2014 !

This action is illegal even according to the draconian military laws in place.

The Nassar Family have been advised to file a case demanding compensation for the illegal actions of the Military Authorities.

Onderzoek

Het dispuut over het land van de familie Nasser bestaat al vanaf 1992 volgens Daher. Toen zou Israël al het land van de Nassers staatsland hebben verklaard. In feite begon het dispuut een jaar eerder volgens de Israëlische krant Ha’aretz.

De grootvader van Nasser, een Libanese christen, kocht het land in 1916. Nasser is in het bezit van aktes die dateren van 1920 en die ook het stempel hebben van COGAT. In 1991 werd ongeveer de helft van het land van de Nassers als staatsgrond aangemerkt. De familie appelleerde vervolgens bij het appel comité van de militaire rechtbank in de West Bank. Het beroep werd afgewezen in 2002.

Daarna volgde een hoger beroep bij het Israëlische Hooggerechtshof. Volgens Daoud stelde het Hooggerechtshof uiteindelijk vast dat hij het land opnieuw moest registreren en dit keer volgens de Israëlische wet, dat betekent dat hij de zaak over de oorspronkelijke eigendomspapieren verloor. Hij zei dit vorige week tijdens een telefonische conferentie met leden van de anti-Israëlische organisatie Churches for Middle East Peace in de Verenigde Staten.

De Nederlandse vrijwilliger op de boerderij van Nasser verklaarde dat de Israëlische rechters de eigendomspapieren van Nasser niet erkennen omdat zij zouden hebben gezegd dat het land in eigendom is gegeven aan de Joden door God. Dit is iets dat ook door Nasser wordt beweerd.
In feite werd deze uitspraak gedaan tijdens een dispuut tussen Daoud en Joden uit het naburige Neve Daniel in 2002.

Eigendomsrechten

Ten eerste is er het feit dat Israël de Ottomaanse wet in tact liet voor de Palestijnen in de Westoever. Dat is een verplichting onder de zogenaamde Hague Regulations van 1907. Ten tweede: de Ottomaanse wet kende verschillende typen land. Een daarvan is mulk, privé land. Men hoeft dit land niet te cultiveren om er recht op te houden.

Het andere type is zogenaamd miri land, dat is staatsgrond waar men gelimiteerde rechten op kan verkrijgen bij onafgebroken cultivering. Zowel Nasser als media die over hem schreven refereren naar Nasser’s cultivering van de boomgaarden als bewijs van eigenaarschap, dat indiceert dat het hier in het gunstigste geval om miri land gaat. (Survey of Palestine, vol. 1 pagina 225-226).

De gelimiteerde rechten op dit land (soort lease) vervallen wanneer het niet meer gecultiveerd wordt.
Nasser heeft aangegeven dat hij de bomen 15 jaar geleden heeft geplant. Elders schreef hij dat de beplanting gestadig wordt uitgebreid richting de vallei. Dit bewijst dat op het moment dat de procedures over zijn eigenaarschap begonnen het land al tientallen jaren niet werd bewerkt en hij dus geen aanspraak meer kan maken op de grond.

Feiten op de grond

Disputen over land en het illegaal bouwen of planten op staatsland zijn geen nieuw verschijnsel in Gush Etzion en elders op de West-Bank. In feite wordt via het creëren van feiten op de grond voortdurend geprobeerd om de status quo in het gebied te veranderen. De omvang van het probleem is het best zichtbaar in het Arabische deel van Jeruzalem. Hier is meer dan 50% van de huizen illegaal gebouwd.

Illegale bouw en cultivering van land gebeurt zowel door Palestijnen en hun supporters als door Joodse groeperingen. Voor beide groepen geldt dat dergelijke illegale activiteiten niet zijn toegestaan.
Dit is eerder ook gebleken toen de organisatie Women in Green in Gush Etzion bomen begon te planten op staatsgrond. De organisatie besloot dit te doen in reactie op de acties van Palestijnen die overal in Gush Etzion grond begonnen te cultiveren in het gebied dat volgens de Oslo akkoord legaal onder Israëlisch bestuur staat (zgn. C-gebied). Ook hier maakte COGAT een einde aan de illegale aanplant.

Onwaarheden

Missing Peace heeft eerder over de The Tent of Nations bericht. Het project van Nasser suggereert dat hij co-existentie zoekt en vrede. In werkelijkheid heeft hij geen enkele poging ondernomen om tot co-existentie met zijn Joodse buren te komen en draagt bij aan de desinformatie campagne die beoogt om Israël te demoniseren.

Op de website van The Tent of Nations schreef hij dat Israël ‘iedere dag land confisqueert om nieuwe nederzettingen te bouwen of om bestaande nederzettingen uit te breiden’. Dat is pertinent onwaar.

Hij presenteert verder het ontbreken van stromend water en elektra op zijn boerderij als een repressie middel dat Israël tegen hem gebruikt. Weinigen zullen weten dat in Israël geen enkel illegaal gebouw of een gebouw dat niet voldoet aan de bouweisen aansluiting kan krijgen op de nutsvoorzieningen. Dat gebeurt pas wanneer een zogenaamd Tofes 4 is afgegeven. Dit is een bewijs (formulier) dat het bouwsel legaal is en aan de bouweisen voldoet. Naaser heeft voor zijn project geen Tofes 4 gekregen omdat het zonder vergunning is aangelegd.

Eerder vertelde Daoud ook niet de hele waarheid over slooporders die hij had gekregen voor illegale bouwsels op zijn boerderij en ook in het huidige geval hield hij informatie achter.
Missing Peace stelde Nasser per e-mail vragen over de procedures bij de rechtbank en over zijn eigendomspapieren. Hij reageerde echter niet.

De Tent of Nations is in feite een familieonderneming die volledig gefinancierd wordt met giften van christelijke gemeenschappen in het buitenland, vertelde de Nederlandse vrijwilliger. Nasser laat het eigenlijke werk op de boerderij over aan buitenlandse vrijwilligers en is zelf een aanzienlijk deel van zijn tijd in het buitenland te vinden waar fondsen werft en lezingen geeft waar hij onder andere het volgende zegt:

“De meest effectieve manier om vrede te bereiken is om mensen persoonlijk te ontmoeten”.

Ondanks deze woorden heeft Daoud Nasser nooit een poging ondernomen om in contact te komen met de grote Joodse gemeenschap in Gush Etzion. Hij gaf eerder tijdens een interview met Missing Peace aan dat hij niets afwist van de vele plaatsen in het gebied waar Joden en Arabieren dagelijks echt inhoud geven aan co-existentie.