De resolutie roept alle VN-lidstaten op om boycots, desinvesteringen en sancties tegen Israël in te stellen om het land onder druk te zetten de gebieden te ontruimen.

In feite roept de resolutie op tot de etnische zuivering van Joden uit de “bezette Palestijnse gebieden” en de oprichting van een staat Palestina.

Het zal ook resulteren in de herindeling van Jeruzalem, zoals het was onder Jordaans bewind (1948-1967).

De resolutie werd aangenomen door een meerderheid van 124 lidstaten. Veertien landen waren tegen de resolutie en 43 landen onthielden zich van stemming.

Wat is er mis met deze resolutie?

Deze resolutie is om verschillende redenen zeer problematisch.

Ten eerste is het belangrijk om te begrijpen dat deze resolutie en het Advies van het ICJ van 19 juli 2024 (waarop de resolutie is gebaseerd) het resultaat zijn van een langdurige, ongekende en goed gefinancierde campagne van de Palestijnen.

Deze campagne is bedoeld om het doel van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) te bevorderen. Dit doel is om heel Palestina te bevrijden, door onderhandelingen te goeder trouw te vermijden en het bestaan van Israël als Joodse staat te ondermijnen.

Gesteund door de Arabische Liga, de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIC) en de Niet-Gebonden Beweging (NAM) - waarvan de leden samen meer dan de helft van de VN-lidstaten vertegenwoordigen - hebben de Palestijnen de Algemene Vergadering opzettelijk gebruikt als een middel om de internationale gerechtshoven te manipuleren.

Onder zijn huidige voorzitter toonde het Internationaal Gerechtshof (ICJ) zich bereid om gepolitiseerd en gemanipuleerd te worden. De eenzijdige ICJ-procedures waren politiek gedreven - een heksenjacht, geen eerlijk proces.

Deze UNGA bewijst lippendienst aan het internationaal recht. Maar het eenzijdige ICJ-advies en de resolutie ondermijnen het internationaal recht. Zoals verschillende rechters opmerkten, tarten de enige focus op Israëlische schendingen en de conclusie dat Israëls aanwezigheid in de gebieden illegaal is, de wet, de logica en de realiteit.

Vanwege de bevooroordeelde vragen die het Hof moest beantwoorden, herschreef het in feite de geschiedenis. Het negeerde de Arabische agressie van 1948 en 1967, evenals het Palestijnse terrorisme sinds de jaren zeventig, en hield geen rekening met Israëls territoriale aanspraken en recht op veiligheid.

Het meest problematische is, dat het advies en deze resolutie de realiteit ter plaatse negeren. De PLO wil een islamitische staat van de rivier tot aan de zee, geen tweestatenoplossing. De Palestijnse Autoriteit (PA) heeft geen gezag op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, dus wie denkt het ICJ dat er gaat regeren? We kunnen er zeker van zijn dat het niet de Palestijnse gematigden zullen zijn. De door Iran gesponsorde terreurcellen zijn te diep geworteld.

Als deze resolutie wordt uitgevoerd, wordt er een scenario opgesteld voor de mogelijke oprichting van nog een mislukte islamitische staat in de regio, die uit is op de vernietiging van de enige Joodse staat ter wereld.

De gevolgen van de resolutie

Israël overal de schuld van geven en de Palestijnen straffeloos door laten gaan met hun eigen grove schendingen van het internationaal recht, beloont Palestijns afwijzend gedrag, geweld en agressie. Het schept een gevaarlijk precedent en zal meer geweld in de regio veroorzaken, niet minder.

Wat betreft het zogenaamde “Oost-Jeruzalem”: Israël had het volste recht om Jeruzalem te herenigen toen het de controle overnam in 1967. Oost-Jeruzalem onder Israëlisch bewind had de inwoners meer vrijheid en welvaart gebracht dan onder alle voorgaande regimes, waaronder het Ottomaanse, Britse en Jordaanse.

Opiniepeilingen tonen aan dat de meeste Arabieren in Oost-Jeruzalem de voorkeur geven aan het Israëlische bestuur. De rechten van christenen en joden zullen worden bedreigd in een islamitische staat Palestina onder leiding van Hamas.

Deze resolutie effent de weg naar onderdrukking en is een aanfluiting van rechtvaardigheid.

Hoewel deze resolutie niet bindend is zal ze echter verstrekkende politieke gevolgen hebben.