Volgens de New York Times blijkt dat de OceanGate-directeur die de onderzeeër bestuurde tijdens haar noodlottige duik, getrouwd was met een afstammeling van een Joods stel dat omkwam op de Titanic. “Stockton Rush was getrouwd met een afstammeling van twee eersteklas passagiers die stierven toen de Titanic in 1912 zonk na het raken van een ijsberg”, schreef de New York Times.

Rush was getrouwd met Wendy Rush. Een achter-achterkleindochter van de Joodse winkelmagnaat Isidor Straus en zijn vrouw Ida”, aldus het NYT-rapport.

Lessen van de Titanic

Het verhaal van de Titanic is er een die simpelweg niet lijkt te vergaan. Het is overal. In geschiedeniskringen, populaire cultuur, maar ook in de Joodse wereld. Een van de meest bekende hiervan is het verhaal van de betovergrootouders van mevrouw Rush; over wie ik enige tijd geleden zelf ook heb geschreven.

Maar zelfs binnen de orthodox-Joodse wereld is het verhaal van het “schip dat zelfs G-d niet kan zinken” een bekend verhaal – al is het alleen om deze ketterse uitspraak van menselijke trots en openlijk vertrouwen in zijn eigen kracht. Er is zelfs een hele stripboekserie naar aanleiding van de tragische gebeurtenissen rondom de Titanic.

Een van de belangrijke lessen die deze schokkende ramp de Joodse wereld instuurde, was dat alles werkelijk in G-ds handen is. Een od milvado – Er is niets anders dan Hem. We kunnen en moeten ons vertrouwen op niemand anders stellen dan op G-d.

Nog zo'n waargebeurd verhaal heb ik persoonlijk gehoord van mijn Rebbe; aangezien zijn eigen familie betrokken was bij dit verhaal.

Groeten aan G-d in Amerika

Er was ooit een Joodse man die in Wenen woonde. Hij had moeite om zijn gezin te onderhouden. Hij leefde in grote armoede en dus besloot hij dat zijn fortuin in het buitenland moest liggen.

In deze tijd bestond er een haast mythisch beeld onder de Europese Joden over de Verenigde Staten. In het Jiddisch noemde men het: “Der Goldene Mediene fin Amerike” – de gouden staat van Amerika. En dus boekte hij een reis om zijn leven daar opnieuw te beginnen. Hoewel deze man niet zo religieus was om naar Rebbes te gaan om belangrijke grote beslissingen te bespreken, besloot hij om het advies van zijn vrienden op te volgen en toch naar de befaamde Tsjortkover Rebbe, rabbijn Jisrael Friedman (1854-1934), te gaan voor een zegen en zijn advies.

De man werd hartelijk begroet door de Rebbe, die hem een ​​warme zegen gaf voor zijn succes. Op zijn weg naar buiten riep de Rebbe hem na: "Wanneer je aankomt, stuur dan mijn groeten aan de G-d in Amerika!" Nu draaide de man zich meteen om. “Waarom?” vroeg hij hem verward. “Is er in Amerika een andere G-d dan in Wenen?”

"Als dezelfde G-d in Wenen is; waarom moet je dan naar Amerika gaan om Hem jou levensonderhoud te geven?" antwoordde de Rebbe hem nu.

De waarheid is dat deze woorden van de Tsjortkover Rebbe de hele boodschap is dat van dit verhaal geleerd kan worden. Het heeft geen toevoegingen of verdere afsluiting nodig. Maar voor degenen die toch van een goed einde houden, ga ik verder: deze Joodse man nam de boodschap van de Rebbe ter harte en besloot in Wenen te blijven.

Er gebeurde geen wonder dat hem opeens een miljonair maakte en hij aanvaarde zijn financieel verlies van het geld dat hij had uitgegeven aan de boottickets. Pas later kwam hij erachter dat deze levensles van de Rebbe zijn leven daadwerkelijk had gered. Het schip waarmee hij zou reizen, was namelijk de R.M.S Titanic.