Het is het moment van het jaar waarop ik eigenlijk stiekem aan Kerstmis zou willen doen.

Vroeger toen ik klein was, mochten we bij onze overburen, tante Mien en oom Toon, een kersttak versieren en daar ophangen. Zo dierbaar, zo lief. Ze waren niet onze echte tante en oom, maar met een gehavende familie door de Tweede Wereldoorlog, zoals zo heel veel Joodse families, voelden ze als heel erg echt.

Totdat zij overleden, waren zij onderdeel van onze familie. En het zette zich voort. Ook hun zoon en zijn gezin zijn onlosmakelijk met ons verbonden.

Is het niet een wonder dat deze week de kleindochter van mijn lieve oom en tante met mij in Israël is. Het is haar eerste keer.

Terwijl we vanmorgen door de supermarkt liepen, en ik stopte bij de (namaak) kerstbomen, moest ik even slikken. Een lieve familie die zo ongelofelijk belangrijk voor ons was en nog steeds is.