Aangezien deze berichten ‘rechtstreeks uit Israël’ komen, worden ze gemakkelijk verspreid in christelijke kringen. Ze worden niet alleen vergezeld met het verzoek om ze te delen, maar ook van opmerkingen als: "Vanuit Bijbels oogpunt zou het me niet verbazen als Israël dit zou doen."

Sommige Bijbelleraren zijn er van overtuigd dat de antichrist uit Israël zal komen en dat het Joodse volk gewillig zal bezwijken voor deze wetteloze meester-verleider. "Is Israël de voorloper van het kwaad?", wordt mij gevraagd door verwarde gelovigen. Sommigen vermoeden dat het ‘merkteken van het beest’ uit Openbaring 13 achter de vaccinatiecampagne zit.

De situatie in Israël

Een cliché gaat ervan uit dat de laatste zin van een stervende Duitser is: "Maar, we hebben het altijd zo gedaan..." - De Israëliër daarentegen heeft geen tijd voor een laatste zin, omdat hij volledig verrast sterft door iets dat niemand anders vóór hem zou hebben aangedurfd. Clichés bevatten vaak een kern van waarheid. Het stereotiep gesuggereerde verschil in mentaliteit is zeker ook een verklaring voor het feit dat Duitsers zo gemakkelijk worden verstikt door richtlijnen of de neiging hebben om onder de wielen van een wet te kruipen, terwijl het bijna onmogelijk is om Israëli's op de been te krijgen.

Ruwe toon

Het norse gedrag van Israëli’s en de vaak ongenuanceerde uitdrukking van wat men voelt, denkt en wil komt in andere culturen vaak over als onbeleefd, brutaal en ongevoelig. Immigranten die vanuit Noord-Amerika, Europa of Rusland naar Israël komen zullen in hun leven nooit aan deze toon wennen. Ouders schudden verschrikt hun hoofd als hun kroost vloeiend in de heilige taal herhaalt wat ze op de kleuterschool hebben opgepikt: "Ik vermoord je!".

In een andere taal en cultuur is het nauwelijks te begrijpen wanneer een dagblad, zoals medio maart gebeurde, boeren beschrijft als 'vijanden van het volk', in de context van een economisch conflict. Met deze en vele andere mentaliteitsverschillen moet je rekening houden als je vanuit het buitenland wilt begrijpen wat er in Israël gebeurt met betrekking tot corona en de vaccinatiecampagne.

Proefkonijn Israël

Sommige kenmerken en perspectieven van Joden hebben historische wortels. Hun voorouders zijn al sinds de oudheid het proefkonijn bij uitstek. God probeerde op Israël uit hoe het is om een ​​persoon te roepen, uit te verkiezen, schenken, testen en straffen; Zijn Woord toevertrouwen aan een groep mensen, hen door een uitdagend landschap leiden met een weinig bekend doel of hen confronteren met de Messias. De lijst gaat maar door. Het Joodse volk is sinds millennia het proefkonijn van fanatici, racisten en massamoordenaars en is blijkbaar het laboratorium geweest voor allerlei mogelijke en onmogelijke resoluties van de Verenigde Naties sinds de Tweede Wereldoorlog.

Decennialang hebben de supermachten hun nieuwste bewapeningstechnologieën ontwikkeld en getest met behulp van het Arabisch-Israëlisch conflict. Het zou dus niemand moeten verbazen als het volk van Israël nu ook een testcase is voor de Covid-19-vaccinatie. Er moet echter nog worden opgemerkt: Israël is een democratie. Als er nu een vierde verkiezing is in amper twee jaar, weerspiegelt dat een samenleving waarin twee Joden drie meningen hebben zodat ze het altijd met elkaar oneens kunnen zijn.

Bovendien herbergt Israël een bijna onbeheersbare verscheidenheid aan niet-Joden van alle religieuze en etnische strepen. De misdaad om de republiek te ontvluchten, die bijna alomtegenwoordig was in de oude Duitse Democratische Republiek, is in dit land onbekend. Er is geen onderwerp in Israël dat niet echt emotioneel wordt besproken. Dit omvat ook de Covid-19-vaccinatie.

Confrontaties

Volgens de publieke radio wil ongeveer dertig procent van de Israëli's niet gevaccineerd worden. Het is goed denkbaar dat deze discussies op een bepaald moment tot fysieke confrontaties zullen leiden. In bepaalde delen van het land worden immers stenen naar je gegooid als je op de sabbat een gemotoriseerd voertuig durft te besturen. Bovendien is er dit jaar een verkiezingscampagne. In het heetst van een politieke strijd is het in het verleden voorgekomen dat een politiek tegenstander 'Amalek' werd genoemd (vergelijk Deuteronomium 25:19) - wat niet eens noodzakelijkerwijs coalitiegesprekken hoefde te verhinderen direct na de verkiezingsuitslag. Politieke correctheid is noch een van de aangeboren sterke punten van het karakter van Israëli's, noch een van de innovaties van hun land.

Geen gedwongen vaccinatie

De regering van Netanyahu heeft zich, in samenwerking met het farmaceutische bedrijf Pfizer, het heldere doel gesteld om wereldkampioen vaccineren te worden. Omdat er duidelijk een gebrek is aan andere bedreigingen en successen, lijkt de verkiezingscampagne behoorlijk zwaar te zijn voor de zittende premier. Deze omstandigheden hebben mogelijk geleid tot uitspraken die niet kunnen worden gerechtvaardigd. Veel van wat Israëlische politici zeggen en besluiten, is zeker de moeite van het bespreken waard.

Een hele reeks maatregelen tegen de coronapandemie kan zinloos zijn en onnodig leed veroorzaken. Daar moet over worden gepraat - en dat wordt dan ook heftig, controversieel en niet altijd politiek correct besproken in de Israëlische samenleving. Voor alle duidelijkheid: niemand in Israël wordt gedwongen zich te laten vaccineren, net zomin als iemand wordt gedwongen om een ​​rijbewijs te halen. Ik weet uit de eerste hand dat sommige gezondheidswerkers en hoge officieren in het leger niet zijn ingeënt. Er zijn Joden in het land Israël die de moderne Joodse staat wegzetten als godslasterlijk. Daarom hebben ze geen Israëlisch paspoort en hebben ze geen ziektekostenverzekering - wat beide mogelijk is. Ze behouden wel bepaalde privileges die men zou hebben met een Israëlisch paspoort of een ziektekostenverzekering.

Groene paspoort

Of het verstandig is dat deze orthodoxe Joden naar Israëli's verwijzen als "Zionazi's", en of dit in het buitenland moet worden verspreid, is ten zeerste de vraag. Het zogenaamde ‘groene paspoort’ is gewoon een vaccinatiebewijs waaruit blijkt wie met welk vaccin is ingeënt en tot wanneer deze vaccinatie geldig is. Het is duidelijk dat vaccinatie een verschil maakt in hoe u wordt behandeld. Dit geldt voor elke vaccinatie. Als dat niet het geval was, zou een overheid door middel van haar eigen procedures de vereiste vaccinatie tot een farce verklaren.

Voordat ik naar Afrika reisde, moest ik een hele lijst vaccinaties ondergaan. Zonder het officiële bewijs van deze vaccinaties had ik mijn land van bestemming niet mogen binnenkomen. Toch werd mijn lichaamstemperatuur bij binnenkomst opnieuw gemeten. Natuurlijk maakt Israël onderscheid tussen mensen met een rijbewijs en mensen zonder rijbewijs, tussen mensen met een wapenvergunning en mensen zonder een wapenvergunning. Iedereen die deze discriminaties overtreedt, zal worden vervolgd. Daar ben ik dankbaar voor.

De vergelijking met de nazi's

Ik begrijp wel dat mensen die als kinderen door de nazi's werden vervolgd, vreselijke dingen hebben ondergaan en die daarna hun leven in de Sovjet-Unie moesten doorbrengen, nu overal trauma's hebben en een dictatuur ruiken. Ik kan begrijpen dat Joodse mensen die de afgelopen drie millennia vreselijk zijn vervolgd, zich existentieel bedreigd voelen. Dit betekent echter niet dat hun politieke analyses per se kloppen, zeker niet als ze voortkomen uit trauma's en niet vanuit ratio. Iedereen die de situatie hier in Israël met Duitsland in de tijd van de nazi's vergelijkt, heeft geen idee wie de nazi's waren of heeft geen idee van de realiteit in het huidige Israël - of is kwaadwillig anti-Israël.

Naar mijn mening geldt hetzelfde voor degenen die het ‘merkteken van het beest’ (Openbaring 13: 16-17) vermoeden achter Netanyahu's ambities of beweren dat de antichrist van het Joodse volk moet komen.

Enige begeleiding bij een geestelijke afweging

Nu begrijp ik best dat veel mensen in de war zijn. De gebeurtenissen van het afgelopen jaar hebben veel van wat we als absoluut onverstoorbaar beschouwden, door elkaar geschud. En natuurlijk neem ik het heel serieus als bijbellezers het gevoel hebben dat de Heilige Schrift concreet tot in onze tijd spreekt en besef dat wat er rondom Israël gebeurt, doorslaggevend is voor de wereld als geheel.

Een realistisch beeld

De Bijbel stelt me ​​in staat om realistisch te kijken naar deze wereld waarin we leven. Ik ben dankbaar voor alle wetenschappelijke vooruitgang die mijn leven gemakkelijker maken. Dit geldt niet alleen voor de vervoersmiddelen die de ooit levensbedreigende reis van de apostel Paulus vandaag veranderen in een vakantiecruise of die mij binnen drie uur van het ene uiteinde van het oude Romeinse Rijk naar het andere laten vliegen.

Als ik lichamelijke kwalen voel die gepaard gaan met mijn leeftijd, ben ik van harte dankbaar dat mijn hemelse Vader experts aan de kant van de weg zet om me op het rechte pad te brengen, mijn ogen schoon te maken met allerlei apparaten op mijn neus, mijn tanden te trekken en te herstellen, of mij allerlei soorten medicijnen voor te schrijven.

Tegelijkertijd ben ik me ervan bewust dat alle inspanningen van dokters en wetenschappers geen redding kunnen brengen. Hun inspanningen zullen altijd experimenten blijven, die als eindresultaat altijd tot de dood leiden. Deskundigen kunnen ons de reis naar het graf niet besparen. In het beste geval kunnen ze het een beetje verlengen en het misschien wat comfortabeler maken.

Geïnspireerd door de Bijbel ben ik er daarentegen vast van overtuigd dat we allemaal voortgaan naar de opstanding van de doden. Dat vormt mijn basishouding. Ik verwacht niets onrealistisch voor mijn bestaan. Ik ben kalm over mijn toekomst. En ik heb medelijden met professionals die fouten maken of moeten toegeven dat ze niet meer weten wat ze moeten doen.

Een tijd van beproeving voor de Kerk

Ik heb de indruk dat we in een tijd leven die een test is voor de Kerk van Jezus wereldwijd. De beslissende vragen zijn: hoe verhouden we ons tot de waarheid? Staan we werkelijk toe dat het Woord van God onze oriëntatie bepaalt? Hoe gaan we om met menselijke profetieën waarvan achteraf gewoon is bewezen dat ze onjuist zijn? Hoe gedragen we ons nadat we valse verklaringen of onjuiste profetieën hebben doorgegeven? Hoe serieus nemen we laster?

Ja, ik ben ervan overtuigd dat christenen zich moeten onderscheiden in het omgaan met (sociale) media door te leven volgens bijbelse geboden, de waardigheid van andere mensen te respecteren en zich verantwoordelijk te uiten - volledig bewust dat ieder van ons verantwoording zal moeten afleggen over elk nutteloos en onvruchtbaar woord dat we hebben gezegd of doorgegeven (Mattheüs 12: 36-37).

Wie heeft het laatste woord?

En dan rijst in deze tijd, misschien als nooit tevoren, de uitdagende vraag: wie is eigenlijk "God" in mijn leven? Dat blijkt uit mijn gedrag. Straal ik de vrijheid, vrede, vertrouwen en rust uit waartoe ik verlost ben? Dien ik werkelijk de Heere, Die Zijn discipelen leerde dat het niet is wat van buitenaf bij hem binnenkomt dat een persoon verontreinigt, maar dat wat uit iemands hart komt? (Marcus 7: 14-23) Ben ik onderweg namens de Heere, die heel goed wist: "Je bent bang in deze wereld..."? (Johannes 16:33) Maar niettemin stuurde Hij Zijn geliefde discipelen precies naar deze wereld omdat Hij wist: "Mij is gegeven alle macht in de onzichtbare wereld en in de wereld die ons begrijpelijk toeschijnt..." (Mattheüs 28:18)

Toen de verrezen Jezus zei "alle macht", betekent dit dat er niets in deze wereld kan gebeuren zonder Zijn toestemming. Hij zond Zijn discipelen uit, hoewel Hij de mogelijkheid voorzag dat ze misschien iets giftigs zouden moeten inslikken om Zijn opdracht uit te voeren (Marcus 16:18). Hij wist dat het volgen van de Messias een "kruis" betekent en dat een "kruis" op de één of andere manier altijd ruikt naar "risico op de dood" (Markus 8: 34-38).

Kunnen we het samen doen?

Nee, ik heb geen boodschap van hoop voor de economie. Maar ik dien de Heere Die een leger raven tot Zijn beschikking heeft om te voorzien in degenen die niet bereid zijn hun knieën te buigen voor de Baäl (vergelijk Romeinen 11: 3-5; 1 Koningen 17-19) - en dat zou ik ook doen. Ik nodig u graag uit om dit samen met ons te doen; dat we elkaar aanmoedigen om overeind te komen in plaats van elkaar bang te maken of in paniek te brengen.

Ja, ik geef toe dat er een hele reeks praktische, reële en existentiële vragen is die tot onrust leiden. Ik zou ook liever hebben dat de raven het vlees stelen dat ze me brengen van de tafel van koning Achab of van een worstkraam in Thüringen, in plaats van het te plukken van een overreden wild zwijn of een dode kameel die ergens in de woestijn ligt... Hoe gaan we met elkaar om? En dan blijft de vraag: wie heeft er gelijk?

Als ik naar Jezus, de Messias, luister, leer ik dat het noch onze orthodoxie, noch onze knowhow is die anderen tot de kennis van de waarheid brengt, maar “hierdoor zullen allen weten dat jullie mijn discipelen zijn, de liefde voor elkaar ”(Johannes 13:35). En niemand van ons is in staat om dit verlangen, dat uit het hart van onze Heiland komt, alleen te vervullen. We moeten dit samen doen.