Toen ik op zoek was naar een mooie cover voor mijn boek Over Grenzen, wees iemand me op de kustwerken van Sophie Kay. Het raakte me gelijk. Israël op zijn mooist, op zijn diepst. De kleuren van het land, de bloemen, De natuur kent geen grenzen en oorlogen. De natuur is er altijd; in goede en slechte tijden toont ze haar schoonheid. Met elk jaargetijde verandert ze en blijft haar trots bewaren.
Als een bloem
‘Co-existentie is een belangrijke kwestie in Israël en iedereen heeft daar een mening over. De natuur echter is eenduidig. Zij is ongemeen sterk en haar kracht is een belangrijk thema in mijn werk. Maar ik blijf ook geloven in de puurheid van de mens. Als in een bloem.
Ik ontdekte de natuur pas na mijn verhuizing naar Israël. Want in de stille buitenwijk van het Engelse stadje waar ik ben opgegroeid, was het groen maar spaarzaam te vinden.
Mijn Joodse achtergrond en mijn nieuwsgierigheid brachten mij naar hier en al spoedig ontdekte ik de roemrijke flora en fauna die het land te bieden heeft. Het maakte de kunstenaar in mij los. Ik ging schilderen.
Ik raakte in vervoering van de schitterende anemoonvelden in het noorden, de bloeiende rode tulpen in het woestijnwarme zuiden, de wilde cyclamen in het westen en de imposante irissen in het oosten. Het glorieuze bloementapijt dat het landschap van Israël bedekt, gaf mij het idee voor de afbeelding op de voorkant van Over Grenzen.’
Sophie Kay
Onlangs had Sophie een expositie in Netanya met een aantal collega kunstenaars. Hierbij een kleine impressie. Sophie weet op een verfijnde manier een andere kant van Israël te laten zien. Het zorgt voor een verwantschap tussen ons, ook al uiten we ons beiden totaal verschillend: in beeld en in woord.
Bekijk hier een aantal van haar kunstwerken!