Leugens over Israël brengen geen vrede

In het Nederlands Dagblad van 25 juli jl. verscheen een opinieartikel van oud-diplomaat Erik Ader, met als titel ‘Israël hoofdschuldige in conflict door compromisloze houding van zionisten’. Naar aanleiding van dit artikel ontvingen we veel verontruste reacties van ND-lezers. Dat deed ons besluiten om een reactie te sturen naar het Nederlands Dagblad, die echter niet geplaatst wordt in het dagblad. Daarom publiceren wij het artikel (inclusief bronvermeldingen) hier.

Het opinieartikel van Erik Ader (Nederlands Dagblad, 25 juli) bevat een onjuiste en eenzijdige weergave van de bijzonder complexe geschiedenis. Beginnend met de titel: ‘Israël hoofdschuldige in conflict door compromisloze houding van zionisten’. De leugens en onwaarheden in het artikel van Ader zijn naar mijn mening een venijnig vergif, ze maken elk opbouwend gesprek over Israël onmogelijk.

In werkelijkheid heeft het Joodse en vanaf 1948 Israëlische leiderschap steeds (territoriale) compromissen voorgestaan. Na de anti-Joodse agressieoorlog van 1947/49 beheerden de Joden maar een klein deel van het hun aanvankelijk door de internationale gemeenschap toegezegde vestigingsgebied. Dat omvatte eerst ook de landstreken Judea en Samaria en het huidige Jordanië. Het waren ook na 1949 echter de Palestijnse Arabieren en de Arabische staten die stelselmatig een vreedzame oplossing afwezen en geweld gebruikten om de Joden te verdrijven. Dat is zonder moeite te verifiëren, maar Ader krijgt het omgekeerde afgedrukt.

Moefti van Jeruzalem

Het anti-Joodse geweld begon al in april 1920, aangemoedigd door de Arabische leider Amin al-Hoesseini, de latere moefti van Jeruzalem. In 1941 ging hij met de nazi’s samenwerken bij de Endlösung der Judenfrage. Hoesseini is nog steeds de held van de Palestijnse Arabieren, niet alleen die van Hamas maar ook die van de ‘gematigde’ PLO.

Desondanks hielden de Israëlische leiders altijd de dialoogdeur open. Juist hun compromisbereidheid leidde echter tot voortduring van de agressie tegen de Joden in het land Israël. Maar volgens Ader was het Israël dat agressie pleegde tegen de Arabische staten.

Bloedsprookje

Inmiddels hebben veel Arabische landen hun oorlog tegen Israël beëindigd. Echter, Iran en organisaties als Hamas, Hezbollah, PFLP, Islamitische Jihad en PLO hebben hun vernietigingsdroom niet opgegeven. Hun streven wordt in Nederland publicitair en anderszins gesteund door organisaties als het door Dries van Agt opgerichte Rights Forum en daarmee geassocieerde lieden zoals Ader. Zij schrikken niet terug voor het verspreiden van antisemitische ‘bloedsprookjes’, waaronder dat de Israëlische Joden de waterbronnen van de Arabieren vergiftigen, zoals Ader deed op 4 mei 2017 op de website van The Rights Forum. Hun boegbeeld Van Agt deed dat ook in een interview dat vorig jaar door KRO-NCRV werd uitgezonden en waarin de oud-premier beweerde dat de Joden Arabische akkers vergiftigen. Hij voerde ook een (nooit geïdentificeerd) Arabisch kind op als vergiftigingsslachtoffer van de Joden. In de Middeleeuwen leidden dit soort vergiftigingsbeschuldigingen en aantijgingen dat Joden het op niet-Joodse kindertjes gemunt hebben steevast tot anti-Joods geweld.

Opperrabbijn Binyomin Jacobs verwoordt het zo: “Tijdens de kruistochten werden we vermoord omdat we het verkeerde geloof hadden. In de Middeleeuwen veroorzaakten wij de pest. In de Tweede Wereldoorlog hadden wij het verkeerde ras. En ik, als kind van na de oorlog, ben een zionist. Antisemitisme en antizionisme zijn een onafscheidelijke eenheid gaan vormen.”

Apartheidsstaat

Net als Van Agt typeert Ader Hamas als willige vredespartner en Israël als het tegenovergestelde. Net als Amnesty International noemt Ader Israël een ‘apartheidsstaat’, en hij beweert dat de Israëlische zionisten “misdaden tegen de menselijkheid bedrijven”, dat zij gewetenloze misdadigers zijn die hun tegenstanders systematisch uit de weg ruimen; en zelfs dat de zionisten verantwoordelijk zouden zijn voor de massale gedwongen uittocht na 1948 van Joden uit de Arabische wereld. Deze en andere geschiedvervalsingen en demoniseringen van Ader dienen om het bestaansrecht van de Joodse staat te ondermijnen.

Daarom deze tegenstem van de Palestijns-Arabische politicoloog Bassem Eid: “Terwijl landen in het Midden-Oosten vrede met Israël verwelkomen, grijpen sommige groeperingen een laatste kans om Israël af te schilderen als een apartheidsstaat. Deze bewering is ontkracht en de wereld kan de leugens van Amnesty International doorzien”.

En deze van Dr. Martin Luther King: “Als mensen zionisten bekritiseren bedoelen ze Joden. Dan heb je het over antisemitisme”.

Vrede

Mijn hoop is dat er binnenkort vrede komt in Israël. Ik ben ervan overtuigd dat die vrede er alleen kan komen als de leugens ontmaskerd worden en als we als gelovigen onze opdracht serieus gaan nemen: om te bidden voor de vrede van Jeruzalem. Dan zal de Hemelse Vader echte shalom brengen.

Reactie van de hoofdredactie van het Nederlands Dagblad:

'In reactie op de bijdrage van Erik Ader in het Nederlands Dagblad van 25 juli stuurde Christenen voor Israël een opinieartikel naar het ND. Daar waren we blij mee, want we geloven dat een open debat van groot belang is, zeker als het gaat om een zeer complex en belangrijk onderwerp als het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Onze opinieredactie heeft Christenen voor Israël een aantal vragen, opmerkingen en suggesties gestuurd ter verbetering van het artikel. Dat is een zeer gebruikelijke werkwijze, die ten doel heeft om onze lezers uiteindelijk opiniebijdragen van hoog niveau te kunnen aanbieden. Dat leidde tot een hernieuwde versie. Maar die was in de ogen van onze opinieredactie nog niet publicabel: opnieuw volgden daarom een aantal vragen, opmerkingen en suggesties. Christenen voor Israël liet ons vervolgens weten het niet met die feedback eens te zijn en over te gaan tot publicatie via de eigen kanalen. Wij betreuren deze gang van zaken. In het Nederlands Dagblad van 30 juli plaatsen we een bijdrage van een andere auteur die daarin kritisch reageert op het stuk van Ader.'