Ik vind het wat ingewikkeld om alle Israëli’s over één kam te scheren. Je hebt aardige en niet-aardige mensen nietwaar, ook in Israël. Heeft dit gedrag nu echt alleen met Israël te maken?

Loze begroetingen

Onlangs was ik weer in Nederland en maakte in het weekend een vroege, lange wandeltocht in een heerlijk groot bos in het centrum van het land. Het eerste uur kwam ik weinig mensen tegen, maar langzaam maar zeker werd het drukker. Ik ben gewend om bekenden en vooral onbekenden die ik tegenkom te groeten. Maar deze ochtend werkte het niet. Er waren geen reacties.

Onzichtbare wandelaar

Sommige van de wandelaars waren te druk met hun telefoon, anderen waren diep in gesprek met een meelopende partner of een (klein) kind. Niemand keek op of om. Even dacht ik of ik misschien onzichtbaar was … totdat ik een jong gezin me tegenmoet zag komen. Een paar honderd meter vooruit fietste hun vrolijke drie of vierjarige dochter.

Goedemorgen

Haar kleine beentjes hadden het druk met het vooruit komen op haar fietsje. Toen ze vlak bij me was, toverde ze een heerlijke, warme glimlach op haar gezicht en zei: ‘Goedemorgen’ en fietste vrolijkweer verder. Het voelde als het cadeau van de dag. Ze was de eerste die in de anderhalf uur van mijn wandeltocht tegen me sprak. Ik was zo aangedaan, dat ik haar ouders stopte om hen te vertellen over hun bijzondere dochter.

De moraal van dit verhaal: ook Nederlanders zijn niet altijd even aardig, soms zelfs onbeschoft. Veroordeel daarom niemand te snel en de Israëli, ach het valt eigenlijk best wel mee.