Mijn dagelijkse ochtendwandeling, iets later dan gewoonlijk. Het was vanmorgen vroeg nog te koud voor me. Maar zodra de eerste zonnestralen aan de horizon verschenen, warmde het langzaam op en ging ik erop uit.
Vrijheid in de natuur
Een blauwe hemel, een zachte wind. De lente is in aantocht en de natuur heeft het in de gaten. Een concert van zoemende bijen die zich tegoed doen aan de nog kleine bloemetjes van de avocadobomen en overal geritsel van salamandertjes. Kleine en grote vogels flirten met elkaar: er moet aan de nestjes gewerkt worden. Het is genieten. De natuur voelt voor mij als vrijheid, de plek waar je moet zijn als je je even wel of niet lekker voelt.
De natuur voelt voor mij als vrijheid, de plek waar je moet zijn als je je even wel of niet lekker voelt.
Seideravond
Vrijheid was gisterenavond ook het onderwerp tijdens onze seideravond. Ik zag er een beetje tegenop. Vanaf heel jong vier ik het met familie, vrienden en kennissen en het is altijd een grote happening. Mooie, dierbare herinneringen. Vanwege corona is alles anders. Vorig jaar was samenkomen echt verboden, dit jaar was dat beter. Binnen waren gezelschappen van twintig mensen toegestaan, buiten vijftig.
Ook al is een groot gedeelte van de Israëlische bevolking inmiddels ingeënt, ik blijf voorzichtig, zeker met mijn 93-jarige vader. Zo kwam het dat we met zijn vieren waren. Mijn vader, een dierbare vriend uit Nederland via de WhatsApp, de inwonende hulp en ikzelf.
Hard werken voor vrijheid
Rond de seiderschotel praatten we over de uittocht uit Egypte. Over vrijheid en wat dat voor ons betekent. Zoals mijn vader zei: “… Vrijheid voor mij is dat ik in een Joods land woon en als Jood kan leven.” Onze vriend zei: “… Vrijheid houdt niet in dat je losbandig moet zijn. Vrijheid eist discipline. Het werkt alleen als je elkaars normen en waarden respecteert. Vrijheid is niet iets vanzelfsprekends, we moeten er allemaal hard aan werken …”
Ik realiseerde me hoe bijzonder het is dat ik kan schrijven wat ik wil, zoals bijvoorbeeld mijn blogs over wat ik meemaak zonder dat ik rekening moet houden met instanties die dat kunnen verbieden.
Ons samenzijn was intiem en fijn. Een nieuw geboren herinnering die ik zal koesteren. Ook het besef dat niet alles hoeft te zijn zoals je gewend bent. Dat het misschien juist een goede uitdaging is om een gewoonte eens op een andere manier aan te pakken. Het is mijn les van deze Pesach.