Al dagen loop ik te mijmeren. Nadat mijn boek 'Over Grenzen' was uitgekomen, alweer twee jaar geleden, ontving ik diverse uitnodigingen om lezingen te houden. Zo werd ik ook door een bedrijf benaderd dat voor hun jaarlijkse bedrijfsuitje bedacht had een lang weekend naar Israël te gaan.
Ze vroegen me of ik op een van de avonden dat ze in Jeruzalem zouden zijn, wilde vertellen over mijn leven in Israël en ook over mijn boek. Uiteraard wilde ik dat graag doen. Helaas moest hun reis worden uitgesteld vanwege de pandemie en verzet naar september 2022.
Twee dagen geleden kreeg ik bericht dat ze besloten hadden, vanwege de alarmerende berichten uit Israël, de reis definitief te annuleren. Ik legde mijn contactpersoon uit dat het inderdaad even hevig was geweest in het zuiden en het centrum van het land. Maar dat na drie dagen de rust weer was teruggekeerd, zoals dat hier heel vaak gebeurt. Ik vertelde ook dat ik net uit Tel Aviv kwam en dat ook daar niets meer aan de hand was.
U, die veel naar Israël reist, weet hoe grillig het hier kan zijn, maar ook hoe vredig. Dat zelfs als het grillig is, het in het grootste gedeelte van het land heerlijk toeven is. Maar hoe leg je dat uit aan mensen die hier nog nooit zijn geweest. Goedwillende mensen die hun informatie over Israël uit de media halen.
Ze stuurden me, ter onderbouwing van hun besluit, ook een bericht van het NOS journaal. U en ik weten inmiddels hoe dat journaal werkt. Hun besluit maakt me verdrietig, het geeft me een gevoel van onmacht. Het is juist zo belangrijk dat mensen Israël ontmoeten, zien wat hier gebeurt en gaan begrijpen dat de media vaak een vertroebeld beeld geven.
Van de korte berichten en de zo veelzeggende foto’s op de facebookpagina van de jongerenreis van Christenen voor Israël word ik blij. De jongeren verblijven in Jeruzalem. Het is niet alleen een vakantie, ze steken ook de handen uit de mouwen voor mensen die het in hun leven niet zo getroffen hebben.
Kol Hakawod! Super! Laten we dit soort mooie initiatieven koesteren en met elkaar delen.