Laat ik beginnen om te zeggen dat Jezus inderdaad voor iedereen grote betekenis heeft: Hij is de Heiland van de wereld. In de Galatenbrief onderstreept Paulus het enorme belang van Jezus voor niet-Joden: Door Jezus hebben ook jullie werkelijk toegang verkregen tot het Koninkrijk. Jullie staan er niet meer buiten, zoals vroeger. De wet die ooit als een muur tussen jullie en Israël instond, vormt dankzij Jezus geen belemmering meer. Jullie geloof in Jezus en de doop in Hem is voldoende. Ook jullie zijn nu kinderen van God.

In die zin is het verschil weg, maar of dat ook betekent dat Israël haar bijzondere positie verloren heeft? Dat denk ik niet. Als volk dat door God verkoren is, heeft het nog steeds een bijzondere plaats in Gods hart en dat Hij over de smalle weg van Israël toewerkt naar de komst van Zijn koninkrijk, ook dat is niet voorbij. De profeten zeggen: God zal Zich voor het oog van de naties de Heilige betonen in Israël (Ezechiël 39:27). De Geschriften vermelden: God zal Zijn Naam door Israël verheerlijken (1 Kronieken 17:21) en het Nieuwe Testament vertelt: God heeft alle beloften aan Israël bevestigd door het offer van Christus (Romeinen 15:8). Dat betekent dat Israël nog steeds een bijzondere roeping heeft en het geeft daar uiting aan door het houden van de Sjabbat, de besnijdenis en de voedselwetten.

De wereld beseft dat. Daarom vecht zij Israël aan en blijft het een vreemde eend in de bijt. Paulus bestrijdt dat ook niet. Hij vervolgt immers met de opmerking dat er ook geen sprake meer is van ‘mannelijk of vrouwelijk’ en iedereen snapt dat hij daarmee niet bedoelt dat er geen mannen of vrouwen meer zijn.

Lees elke week een nieuw deel van deze rubriek!