Rahav-Meir werd zelfs verkozen tot de meest populaire vrouwelijke media- en religieuze persoonlijkheid in Israël, wat geen geringe prestatie is gezien de neiging van Israel naar een cultureel patriarchale samenleving.

Sivans reis – van een seculiere thuisbasis in een stad net buiten Tel Aviv, naar een leidende stem binnen de religieuze zionistische gemeenschap is zeker opmerkelijk. Ze groeide niet op in een religieus gezin. In plaats daarvan groeide ze op aan de rand van het seculiere Tel Aviv. Op de jonge leeftijd van zes jaar begon ze al voor kindertijdschiften te schrijven en erkend als wonderkind werd ze al snel naar een school voor hoogbegaafde kinderen gestuurd.

Terwijl ze haar weg door school werkte, greep Rahav-Meir kansen aan om Israëlische grootheden zoals Yitzhak Rabin en Shimon Peres te interviewen. Nog voordat ze achttien was, behaalde ze een graad in Politieke Wetenschappen en Management. Het was tijdens haar studie aan de universiteit dat ze werd uitgenodigd voor een Sabbat-maaltijd die haar leven veranderde. Ze beschrijft die eerste Sabbat als een bijna magische ervaring. Het was genoeg voor haar om te besluiten dat de ooit seculiere Rahav-Meir voor de rest van haar leven de Sabbat zou houden. Het was haar inzicht dat de verantwoordelijkheid om de Torah te houden op iedereen rust, ook op haar, dat haar persoonlijke verbintenis om een volledig religieus Joods leven te leiden tot stand bracht.

Na het voltooien van haar diensttijd, waarbij ze bij de legerradio werd geplaatst, kreeg ze een baan aangeboden bij een vooraanstaande Israelische tv-zender. Terwijl ze voor de zender werkte, schreef ze tegelijkertijd een column voor Israels grootste sensatieblad. Maar voor de ambitieuze en gedreven Rahav-Meir was dit niet genoeg. Ze besloot te beginnen met het geven van wekelijkse Torah-lessen aan alleenstaanden die in een wijk van Jeruzalem wonen. De lessen werden zo populair dat ze al snel live werden uitgezonden op Facebook en Youtube.

Op de een of andere manier vindt ze ook nog tijd om haar vijf kinderen op te voeden. Voor Sivan komt haar gezin op de eerste plaats. Ze staat voor zonsopgang op om te bidden en slaagt er zelden in om voor middernacht in bed te liggen. Haar niet aflatende gedrevenheid wordt geïnspireerd door de ononderbroken generaties van Joodse studies en cultuur – een cultuur die het Joodse volk al duizenden jaren in stand houdt. Rahav-Meir heeft een eenvoudige boodschap. “We moeten ophouden geestelijk arm te zijn”, vertelt ze haar duizenden studenten. “We moeten terugkeren naar de schat van binnen.”