Er wordt in de Bijbel niet schijnheilig over seksualiteit gedaan. Seksualiteit hoort bij het leven – zonder seksualiteit is er immers geen leven. Centraal in de Bijbel staat de heiliging van het leven. Dat kan alleen door seksualiteit hierin een plek te geven. Seksualiteit binnen het huwelijk werkt heilzaam. Een huwelijk zonder seksualiteit is geen goed huwelijk, maar seksualiteit zonder huwelijk is geen goed leven. Omdat mensen gewoon mensen zijn, is bepaald dat een vrouw en man als ze niet getrouwd zijn, zich niet mogen afzonderen.

De bepalingen rondom jichoed, zedelijkheid of ingetogenheid, zijn zo duidelijk bepaald om de hele vrome cultuur ervan te doordringen dat zedelijkheid en ingetogenheid de basis vormen van een religieus leven. Het volk Israël mocht na de uittocht het heilige land binnentrekken om een einde te maken aan het onbetamelijke gedrag van de Kana’aniet, de Chitiet, en de Jebuaiet. Dit staat duidelijk in de Bijbel. Dit gaat gepaard met de waarschuwing: doe niet wat zij doen! Toch blijkt dit moeilijk.

Het blijkt steeds weer, hoe dicht afgodendienst en onzedelijkheid bij elkaar liggen. Seksualiteit buiten het huwelijk kan in een vernietigende kracht ontaarden. Het kan individuen, huwelijken, families en gemeenschappen breken. Gebroken harten en verscheurde zielen zijn het resultaat.

Onze moderne cultuur is een cultuur zonder duidelijke waarden. Men laat zich de wet voorschrijven door de marketing die alles wat het wil verkopen seksualiteit meegeeft, want ‘sex sells’. De doelgroep is hier gevoelig voor: adolescenten en jonge volwassen, die zonder moreel leiderschap aan hun lot overgelaten, hun eigen weg zoeken in het leven. In het kopen van nutteloze producten wordt gezocht, wat de kortstondige aanraking van de vorige verliefdheid niet kon geven: de hunkering van de ene ziel naar de werkelijke aanraking en ontdekking van de andere ziel. Het gevolg is spirituele kaalslag.

Een man en vrouw die niet met elkaar getrouwd zijn, mogen zich niet in één afgesloten ruimte ophouden als die niet voor anderen toegankelijk is. Problemen van jichoed ontstaan bij éénmanszaken, waarbij de mannelijke baas bijvoorbeeld met een vrouwelijke secretaresse werkt of vice versa. De baas en/of de secretaresse moet van tevoren nagaan of er geen problemen van jichoed ontstaan op de werkvloer. Indien een kantoor van buitenaf afgesloten is, ontstaat al gauw een probleem van jichoed.

De hoofdregel hierbij luidt dat, wanneer buitenstaanders te allen tijde de werkruimte kunnen betreden, het verbod van jichoed niet van toepassing is. Jichoed kan voorkomen worden door ervoor zorg te dragen, dat de toegangsdeuren tot de werkruimte niet afgesloten zijn, zodat iedereen naar binnen kan komen.

Ik moest aan deze regelgeving omtrent afzondering denken toen ik een artikel van Youp van ’t Hek onder ogen kreeg. Hij beklaagt zich over het te preutse gedrag op kantoor. Hij schrijft naar aanleiding van de #MeToo-beweging, dat het (ik parafraseer een beetje) “nergens meer knettert. De elektriciteit is overal weg. Op kantoor is het sinds het grote gelijk van de #MeToo-beweging een dooie boel. Allemaal brave hendrikken en muffe miepen. Vroeger had je altijd wel een paar cowboys die harten sneller lieten kloppen. En bloedmooie dames die de hoofden van de cowboys op hol brachten.”

“Dat waren de vonken. En over die buitenechtelijke vonken konden de saaie kantoorsukkels dan weer dagenlang roddelen. Mannelijke topbestuurders zijn totaal van de leg. Vrouwenschuw zijn ze. Allemaal uit angst dat ze beschuldigd worden van opdringerig baltsgedrag. Ze converseren met medewerksters in hun werkkamer alleen nog keihard terwijl de deur wagenwijd openstaat. In vliegtuigen gaan ze niet meer naast vrouwelijke collega’s zitten. In hotels nemen ze een kamer op een andere etage. Met een dame een-op-een in de lift? Geen denken aan.” Einde citaat.

Youp is tegen het hek. Maar ik ben voor …